Middagdutje

De morgenstond mag dan spreekwoordelijk goud in de mond hebben maar de matineuze activiteit eist toch wel degelijk zijn tol. In de vroege namiddag, als we terug zijn van het wegbrengen van de vriend naar zijn heel vroege trein slaat de vermoeidheid toe. Vermoeidheid is misschien een te groot woord. Slaperigheid ligt dichter bij de waarheid. Gade heeft een plaatsje op de riante bank geclaimd. Zij koestert zich in de warmte van het haardvuur en in Morpheus armen. Ik trek mij terug in het boudoir en vlei mij onder het dan nog frisse, maar allengs warmer wordende dekbed.
Natuurlijk is de vraag gerechtvaardigd of je  je niet wat actiever moet opstellen als je met vakantie bent. Of er enige logica in zit meer dan 700 kilometer te rijden en de middag niet anders te besteden dan met een overigens zeer verkwikkend dutje. Of er geen dorpjes te ontdekken zijn, kastelen te bezoeken of grands cremes te drinken. Ik ken het antwoord. Er zit geen enkele logica in, maar niets is zo bevorderlijk voor het welbevinden als een middagdutje op zijn tijd. Ook al zijn er dorpjes, kastelen en grands cremes in overvloed. De vrijheid van keuze is het voordeel van vakantie. Dat geldt voor Gade met haar werkzame bestaan nog meer dan voor mij. Voor mij is bijna elke dag een vakantiedag. In mijn bestaan van alledag is er nog maar weinig te moeten. Ik kan, als ik dat zou willen, elke dag een middagdutje doen. En een ochtenddutje en een avonddutje. Risico is dan wel dat dat ik ’s nachts klaarwakker lig bij gebrek aan slaap. Daarom beperk mij maar tot een sporadisch middagdutje. Zeker als ik er rond die tijd al bijna een hele dag heb opzitten.
Na het middagdutje is de dag al zo goed als voorbij. We eten een omelet op het zonnige terras. Maken een avondwandeling en zie hoe in de weide achter ons huisje de kalveren een vrolijke lentedans maken. Hebben vast en zeker ook een middagdutje gemaakt en moeten nu hun overtollige energie kwijt. En wij, wij pakken ons boek en lezen tot het al weer tijd wordt om naar bed te gaan.