Middag

Buiten drenzelt de middag de avond in. Een middag die qua licht niet echt de kans kreeg een middag te worden. Herfst op zijn best, of zijn slechtst. De lucht is vocht.
Het is een paar uur eerder. Ex belt. Of we zin hebben in koffie. Dochterlief en haar vriend met zijn kinderen zijn er ook. We komen. Ik vertel dat Zoonlief en vrouw mij nog bellen om mogelijk op de koffie of thee te komen. Als we bij Ex zijn belt hij. En ja, zij komen ook naar Ex, zijn moeder. Onverwacht de hele extended family bij elkaar. Zondagochtend op zijn best. Buiten motregent het, herfst op zijn best of zijn slechtst. De lucht is vocht.
Weer thuis. Nog een hele zondagmiddag voor de boeg. Het voetbalprogramma op Fox is te saai om lang te boeien. Hilversum 4 opgezet. Mijn boek gepakt. Gade heeft de houtkachel aangestoken. Ik in de luie stoel, zij op de bank. Samen in de eigen wereld van wat we lezen. Zij ergens in het Engelse platteland, ik in IJburg. Werelden van verschil die samen komen in een warme woonkamer. Het lezen en de kachel maken soezerig. Ik droom weg, droom mijn eigen vervolg aan wat ik net las. Na drie keer leg ik het boek naast me. Even dutten. Zo’n zondagmiddag, die verglijdt, uur na uur, kwartier na kwartier, minuut na minuut.
Ik lees verder, lees hoe een huwelijk meer en meer afbrokkelt, weg drenzelt door het afvoerputje. Niet meer te redden, hoe de auteur ook probeert haar man terug te schrijven. Hopeloze poging.
Ik haal nog wat blokken uit het houthok. Het motregent, herfst op zijn best of zijn slechtst. De lucht is vocht.
Het vuur doet zijn best buiten te vergeten. Vlammen door een beroete ruit. De kat rolt zich op en koestert zich in de warmte voor de haard. Buiten is de middag de avond in gedrenzeld. Een middag die qua licht niet echt de kans kreeg een middag te worden. Herfst op zijn best, of zijn slechtst. De lucht is vocht.