Microfoon

Ik heb al vaker gezegd dat ik met een microfoon in mijn hand en wat publiek al gelukkig ben. Meestal maakte ik die opmerking als mensen mij complimenteerden na een presentatie of iets dergelijks. Ik vond het geen bijzondere verdienste. Het ging mij gemakkelijk af. Vaak zeiden mensen dat ze dat niet zouden kunnen, zo voor een groep staan en wat los voor de vuist weg de boel aan elkaar kletsen. Voor mij was dat altijd weer genieten en dat is een prettige bijkomstigheid als het woordvoerderschap ook nog een deel van je werk is. Ik zou niet weten hoe vaak in mijn leven ik zo bezig ben geweest. Honderden huwelijken gesloten, Nimweegse dictees aan elkaar gepraat, bij uitvaarten een woordje gesproken, schrijversinterviews en boekpresentaties gedaan, onbenullige gelegenheidsspeeches afgestoken en zelfs een paar keer een lekenpreek gehouden. En al die keren was het in ieder geval voor mij genieten.
Maar nu ben ik zaken aan het afbouwen. Ambtenaar van de burgerlijke stand ben ik al tijden niet meer, het Nimweegs dictee wordt door anderen overgenomen.
Bijna een jaar geleden werd ik gevraagd om iets over het Nimweegs te vertellen. Ik had dat al vaker gedaan samen met de taalwetenschapper Roeland van Hout. Ook nu wilde hij dat wel samen met mij doen en gisteren was het zo ver, een plezierige mengelmoes van wetenschap en praktijk, goed voor een kleine twee uur onderhoudend programma voor een culturele club in de buurt.
Wat  mij betreft was dat ook een van mijn laatste, zo niet mijn allerlaatste publieke optreden. De ongemakken van het lijf beginnen te veel op te spelen. En dan moet je keuzes durven te maken. Dat heb ik gedaan. Ik heb al verzoeken afgewezen. Ik ben meer en meer op mijn rust gesteld geraakt. Het hoeft allemaal niet meer zo.
Is dat dramatisch? Helemaal niet. Het is mooi geweest , heel mooi. Een mooie avond was het ook. Enthousiaste reacties, een gemeend applaus.
En het geluk, ach, dat vind ik nu in het lezen van mooie boeken, een beetje nadenken en in het schrijven van kleine stukjes. Er is nog genoeg te genieten.

1 reacties op Microfoon

  1. Dick Bos schreef:

    Dank je wel Jan, ben er vaak getuige van geweest en genoten van je allerhartelijkste vrolijke en krische ootredens.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *