Meuk

De Brink, een groene oase, nou ja, iets minder groen want de droogte heeft het gras niet ongeschonden gelaten. Statige bomen omzomen het zo aan Drenthe eigen dorpsplein. Vandaag is De Brink echter omgetoverd in een braderieplein. Mogelijk is omgetoverd een iets te sprookjesachtig woord voor deze transformatie.Op het eerste en ook tweede oog lijkt het meer op een slecht gemanagede camping waar de staanplaatsen vrij willekeurig geschikt lijken. Staanplaatsen die soms overhuifd zijn, maar vaak ook uit niet meer dan een kleedje op de grond bestaan en  waar het lijkt of de verkoper of verkoopster  een rommellaatje uit het schuurtje thuis op heeft omgekieperd en daarbij op de deksel van een schoenendoos de mededeling heeft gekalkt “Alles 1 €, drie voor 2€“. We hebben niet de illusie dat we tegen iets aan zullen lopen dat we voor een habbekrats het onze kunnen noemen en dat straks bij een taxatie-opnamen van ‘Tussen kunst en kitsch’ het schier ontelbaar veelvoudige zal opleveren. De Brink is een openlucht Winkel van Sinkel waar ook kledingverkopers en schoenwinkeliers te vinden zijn en heel veel kramen met modelautootjes en oude boeken, veel oude boeken. “Hebt u die allemaal zelf gelezen?” vraagt een aspirant koper. De verkoper antwoordt naar eerlijkheid dat hij soms hele partijen opkoopt: “En aan lezen kom ik dan niet toe. En de Engelse boeken heb ik vooral voor de toeristen, want dat ken ik zelf niet eens.” De meeste van zijn Angelsaksische koopwaar zal straks weer ingepakt worden en morgen op een andere braderie in een dorp verderop weer uitgepakt worden en waarschijnlijk ook daar onverkocht blijven.
En dan is er die slimme mevrouw die van haar handel een loterij heeft gemaakt. De spullen op haar matje hebben allemaal een nummer gekregen en voor een euro kun je een envelopje kopen met daarin een lotnummer. Altijd prijs en een geweldige manier om van je onverkoopbare oude meuk af te komen. Notaris en loterijvergunning, hoezo?
We slenteren verder. Op het terras wacht de koffie.