Merk

Het aardige van het restaurant is dat je ook klein porties kunt bestellen. Het hoofdgerecht in de hoeveelheid van een voorgerecht. Voor mij is het een geweldig excuus om mij ook te buiten te gaan aan een nagerecht. Dat is er maar in een formaat. Niet te overdadig. Ik houd niet van ‘grand desserts’. Krijg ik onherroepelijk ’s nachts last van.
Het alleraardigste van het restaurant is het dienstertje. Zelden zag ik fraaiere glimlach bekroond door kuiltjes in de wangen die hun weerga niet kennen. Want zijn sommige jonge meiden toch een genot om naar te kijken.
We hebben in het restaurant afgesproken met vrienden. Samen eten is goed voor de vriendschap. We babbelen bij. De vrienden werken bij de meest overbodige overheidslaag die er bestaat, maar daar kunnen ze ook niks aan doen. Je moet toch ergens je geld verdienen. Ze vertellen over een cursus of training die zij nu aan het volgen zijn. Vraag me niet waar die precies over gaat, maar het heeft iets met persoonlijkheidsontwikkeling te maken. Ik ben blij dat ik geen werkgever meer heb die mij kan opdragen dit soort evenementen te bezoeken. Een van de opdrachten die zij hebben gekregen is om zich zelf te positioneren als merk. Daar moeten ze nu over nadenken. Ze vragen aan Gade en mij na het hoofdgerecht en voor het dessert hoe wij ieder van hen als merk zien. “Zoiets als Brands’ Bier of Miss Blanche?” probeer ik. En ik vul aan dat ik bij een merk ook direct aan een slogan, een slagzin denk. Hoe verkoop je jezelf? Hoe zet je je als merk in de markt? Verwachtingsvol kijken ze me aan en dagen me uit: “Jij bent toch zo talig, kom maar op!” Voor haar verzin ik de slagzin “Aangenaam aanwezig”.  Voor hem “Lijn in je leven”. Ze reageren tamelijk instemmend. Voor mij zelf lijkt “Woord na woord” wel wat. Leuk spelletje, slogans bij mensen verzinnen.
Het dienstertje komt met de rekening. Bij haar schiet mij niets te binnen. Zij heeft aan het beeld genoeg om zich zelf te positioneren.