Mecenaat

De kunst heeft het maar zwaar. Bezuinigen tuimelen over elkaar heen. Gade haalde er onlangs nog de voorpagina van De Gelderlander mee. En los van die bezuinigingen is er dan ook nog het dedain waarmee in bepaalde politieke kringen over kunst en cultuur wordt gesproken. Kortzichtige politici die met van enige kennis gespeende hooghartigheid beweren dat ze wel voor kunst zijn, maar niet voor de subsidiëring ervan. Die niet willen of kunnen zien hoe kunst, cultuur en wat in mijn leertijd nog kunstzinnige vorming heette bijdragen aan een kwalitatieve impuls van het daagse bestaan. Genoeg hoogdravende woorden nu. Op de een of andere manier zal  de kunst wel overleven. Domheid is meestal geen lang leven beschoren. En je hoort steeds minder van die partij waarvan ik hierboven een woordvoerder citeerde.
Nee, dan liever gesproken over het mecenaat, dat we op verschillende manieren zien terug komen. Via crowd funding. Gisteren was ik bij een plezierige uiting daarvan. In het atelier van een kunstenares verzamelde zich een aantal mensen die deel uitmaken van Het Mecenaat. In Het Mecenaat is een groep mensen verenigd die maandelijks een bedrag overmaken ten gunste van de kunstenares en haar eveneens schilderende partner. Het kunstenaarspaar is daarmee verzekerd van een zeker inkomen en de leden van Het Mecenaat bouwen op die manier een aankooptegoed op bij een of beide kunstenaressen. De initiatiefneemsters, drie vriendinnen van het paar hadden ook verzonnen dat het aardig was een bijeenkomst te organiseren. En zo werden gisteren de ateliers bezocht van beide dames en ontmoetten de leden van Het Mecenaat elkaar. Gade en ik behoren ook tot die groep. Het werd een geanimeerde bijeenkomst, van oude en nieuwe contacten. Het was genoeglijk, de diverse taarten verrukkelijk en de kout gezellig. Ik bewonderde het werk, Gade en ik lieten ons oog vallen op een schilderij, maar ons aankooptegoed is nog niet toereikend om tot aanschaf over te gaan. Komt nog wel.
Met een tiental leden van Het Mecenaat, de kunstenaressen incluis, werd de dag besloten met een etentje in het restaurant van een van de leden van Het Mecenaat. Een van de kunstenaressen vroeg bij voortduring of ik er vandaag iets over zou willen schrijven. En och, waarom niet, als ik zo de kunst of in ieder geval een kunstenares wat gelukkiger kan maken.