Maria-kalender

Lang, heel lang voor het mode was verzamelde ik al Maria’s. Beelden en plaatjes van Onze Lieve Vrouw. Ik kan niet goed meer nagaan waarom ik er ooit mee begon. Het was zeker niet alleen maar religieuze bevlogenheid, maar er was iets wat mij op de een of andere manier aansprak.  Misschien was het mijn gevoeligheid voor opkomende trends, misschien was het ook maar gewoon toeval of was het stille bewondering. Je wordt toch niet zo maar de moeder van de zoon van god. Daarvoor moet je toch heel wat in je mars hebben. Ja, ik mocht en mag Maria wel en dat al jarenlang. Misschien is het ook wel gewoon de uiting van een kinderlijk geloof, een aanspreekpunt. Wie zal het zeggen. Inderdaad, god  mag het weten.
Gevolg is wel dat ik in een vitrinekast wel zo rond zestig Mariabeeldjes heb staan in diverse soorten en maten. Uiteraard ook uit Lourdes en Fatima, en uit andere bedevaartsoorden als Banneux of Spoleto. Maar ook uit Nicaragua, Slowakije en Rusland. Maria kent geen grenzen. Het is een verder ongevaarlijke tic.
Op mijn toilet hangt al sinds jaar en dag een Mariakalender. Het is een dagkalender van een hemeltergende oubolligheid. Toen ik vanochtend het blaadje van 20 oktober afscheurde verscheen er niet zoals te verwachten viel het blaadje met 21 oktober, maar een bestelformulier voor de kalender van volgend jaar. Dat formuliertje gaat straks op de post.
De kalender is elk jaar voorzien van een schutblad met een afbeelding van de heilige maagd. En al die schutbladen hebben een plaatsje in mijn toilet gekregen, naast nog een stel andere afbeeldingen. Alleen aan schutbladen zijn dat er al eenentwintig. Dat betekent dat ik dus al in 1997 begonnen ben met het verzamelen. Er is bij ongewijzigd beleid nog plaats voor zeven schutbladen. Dan zijn de muren helemaal vol. Zou toch mooi zijn als ik dat nog zou mogen mee maken. Dat is me een weesgegroetje waard.