Manifest

Het woord alleen al heeft iets strijdbaars. Manifest! Vandaag staan de media een beetje bol van het door de SP geïnitieerde en door de PvdA ondersteunde ‘Manifest Armoede Werkt Niet’. De hoofdletters zijn van mij. Geeft het nog iets meer revolutionair cachet. Laat duidelijk zijn dat ook ik vind dat deze regering schandalig omgaat met de zoals dat zo mooi heet arbeidsbeperkten. Nu ben ik gewoon met pensioen en geniet van mijn AOW, maar tot voor een paar maanden hoorde ik ook bij de groep arbeidsbeperkten. Een gedeeltelijke WAO-uitkering was mijn deel. Maar als je 65 bent geworden lost dat stigma op als de mist op een voorjaarsmorgen.
Helpt zo’n manifest? Nu vind ik dit manifest niet uitblinken door krachtige taal. Het ontroert niet en pakt ook niet stevig door. Eisen als: “Perspectief op werk voor iedereen” of “Laat de mensen met een arbeidsbeperking niet de rekening van de crisis betalen”, daar zal de regering niet van schrikken. En Wilders al helemaal niet. Die schrikt nergens van, niet eens van zijn eigen spiegelbeeld. Ik kan me zelfs voorstellen dat de regering met een deel van de eisen mee kan gaan maar met gans andere oplossingen komt. Oplossingen die ook het manifest niet biedt. En wat als de regering niet ingaat op de eisen? Wat gaan we dan doen? Revolutie op het Plein of de Dam, desnoods op de Grote Markt of het Kelfkensbosch (ik blijf Nijmegenaar), bestorming van het Catshuis, bezetting van de Ridderzaal? Of gaan we over tot de orde van de dag? De verklaring is afgelegd, het standpunt is duidelijk , de onhaalbaarheid ook door het gebrek aan politieke wil. En het op het oog zo hechte blok zal splijten door eigenbelang en nuancegekwezel. Misschien moet het allemaal nog erger worden en kan dat oude gezongen manifest weer van stal gehaald worden: “Ontwaakt verworpenen der aarde…”
En wat mij tenslotte niet zint in de preambule van het manifest is de zinsnede “In een beschaafd land…”. Ik vind dat op dit moment een te groot compliment voor deze regering en zijn voorgenomen maatregelen.