Mangomoment

Voor zover ik kan nagaan kennen wij het woord van het jaar sinds 2007. Als ik tenminste de website van Van Dale mag geloven. Sinds dat jaar zijn de volgende woorden tot woord van het jaar verkozen: Bokitoproof, swaffelen, ontvrienden, gedoogregering, tuigdorp, project X-feest, selfie, dagobertducktaks, sjoemelsofware, treitervlogger, appongeluk. En nu is het dus voor dit jaar blokeerfries geworden.
Uit die opsomming blijkt al duidelijk dat de verkiezing tot woord van het jaar niet impliceert dat dat woord tot het taaleigen is gaan behoren. Het leidt een kommervol bestaan in  de marge. Slechts een enkel woord mag nog rekenen op enig actueel gebruik, maar de meesten figureren hooguit nog in artikelen die gaan over het woord van het jaar. Het zijn curiositeiten geworden, als ze niet al vergeten zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat als over een tijdje zwarte Piet voorgoed van kleur verschoten zal zijn het woord van dit jaar bijgezet kan worden in het kabinet van vergeten begrippen. Ik zou ook nooit op dat woord gestemd hebben. Veel liever is mij het woord manogmomentje, dat zowel in Nederland als in Vlaanderen bij de eerste drie woorden van dit jaar terecht kwam.
Blokeerfriezen is een onvriendelijk woord met een harde klank met zijn k en fr. Je ziet grimmige koppen met net tot boven de ogen getrokken ijsmutsen met  een afbeelding van de Friese vlag. Het hoofd tussen de schouders, arm in arm op de snelweg. Een en al verzet. Een woord net zo hard als de Vlaamse winnaar moordstrookje. Dat staat voor een direct, zonder afscheiding  aan de (snel)weg grenzend fietspad, een potentiële doodsbedreiging voor de argeloze fietser.
Nee, geef mij dan maar de zoete klank van mangomoment. Een moment van gelukzaligheid en tevredenheid, van klein genot, zelfs in moeilijke omstandigheden. Misschien ook wel een doekje voor het bloeden, maar ook een moment van je verzoenen met wat er is en door pijn en verdriet heen weten dat niet alles ellende is.
Meer in algemene zin acht ik het een mooie omschrijving van een geluksmoment, een gevoel van tevredenheid. Een moment dat teder en breekbaar is, maar in die broosheid getuigt van welbevinden. Een gevoel dat ik geregeld beleef als er weer een stukje geschreven is.