Het is maar net 20 minuten fietsen. Dan ben ik in wat ooit werd geafficheerd als ons binnenste buitenland. Hartje Beek. Daar hebben we met ons fitnessgroepje afgesproken het seizoen af te sluiten. Niet met allerlei ingewikkelde oefeningen en uitputtend exercities, maar met een etentje. De inspanningen van een jaar lichamelijke oefening te niet doen in een avond. Om mijn schuldgevoel daarover te compenseren besluit ik met de fiets te gaan. Hoe mooi is dit gebied. De weg kringelt omlaag langs de polder en dan weer omhoog door het dorp dat louter lijkt te bestaan uit majestueuze villa’s die zich tegen de stuwwal, restant van een van de ijstijden, aanschurken. De meeste zijn voorzien van namen als Waalheuvel en Schoonoord. Stikke opritten die in de winter deze paleisjes bij een beetje gladheid onbereikbaar lijken te maken. Maar nu is het zomer. Ik ben als eerste bij het hotel-restaurant waar we afgesproken hebben. Drink in afwachting van de rest een cappuccino en bekijk het amorfe gezelschap op het terras, waarvan ik mij afvraag of zij bij elkaar horen of door het gezamenlijk verblijf in het hotel tot elkaar veroordeeld zijn. Een groep van kijk eens hoe leuk wij het samen hebben, zonder dat er ook maar iets is waar dat uit zou kunnen blijken.
Mijn gezelschap arriveert. Binnen of buiten eten? Buiten wordt je eten zo snel koud, merkt iemand op. Kwestie van dooreten, denk ik. Dan blijkt dat de gasbranders op het overdekte terras aan zijn. De keuze is snel gemaakt. Buiten. Het is zomer. De verwarming maakt het tropisch warm. Dit is de tweede keer dat we het seizoen op deze wijze afsluiten. Traditie. Past goed in dit meer dan tweeënhalve eeuw oude restaurant. De kaart is klassiek met een mooi geprijsd maandmenu. Daarvoor wordt collectief gekozen. De avond is genoeglijk. Het amorfe gezelschap iets verderop stelt zich zichtbaar de vraag wat wij voor een groepje zijn, zoals ik dat eerder deed. Ik bedenk me dat het hotel het perfecte decor zou zijn voor een remake van ‘Separate tables’, een film van lang, lang geleden.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Beste Jan, wat een prachtig verhaal weer! Anderhalf jaar geleden zijn wij verhuisd naar Beek, niet naar zo’n practige villa, maar bij het genoemde hotel/restaurant om de hoek (min of meer). Iedere dag bedenkt ik me weer wat een goede beslissing dat is geweest en hoe mooi dat dorpje is. Iedere dag lijk ik mij in een vakantieomgeving te wanen. Op het fietsje naar het werk, met links de prachtige polder en rechts de indrukwekkende stuwwal. Heerlijk!
Warme groet, Barbara Kurstjens