Maan

Ik heb de maan gemist. Een paar dagen geleden zou ik getuige geweest kunnen zijn van een reuze maan, maar ik heb hem gemist. Op het moment suprême heb ik er niet meer aan gedacht, was te druk met het voorbereiden van de maaltijd en bovendien was het volgens mij ook te bewolkt om ook maar een flintertje maan te zien, zelfs geen stukje reuze maan Nu kan ik alleen maar geloven dat er echt een reuze maan is geweest. Dat doe ik dan ook maar, er is geen enkele reden om te twijfelen. Je hoeft niet alles gezien te hebben om te geloven dat het zo is. Bovendien zijn er tal van wetenschappers die je kunnen voorrekenen wanneer er weer zo’n reuze maan verschijnt. En dat blijkt vlugger dan ik dacht. Het is helemaal niet zo’n zeldzaam verschijnsel als de media bij gebrek aan ander nieuws ns opgeklopt lieten weten.Een paar klikken op mijn laptop leren mij dat er op 2 januari 2018 en 21 januari 2023 weer van dit natuurverschijnsel sprake is. Met een beetje geluk heb ik dus nog twee keer de kans dat mee te maken. De daarop volgende reuze maan staat gepland voor 25 november 2034. Dat we die nog met ons tweeën kunnen zien, daar zou ik maar niet meer op rekenen. Mocht ik er nog zijn, ik zal er dan niet voor uit mijn rolstoel komen. Dat mag je van deze dan 88-jarige niet meer verwachten. Ik zal iedereen dan op zijn woord geloven als hij of zij mij vertelt dat ie nog nooit zoiets moois heeft gezien. En ik zal vervolgens vertellen dat ik de reuze maan van 14 november 2016 gemist heb, maar dat ik niet de indruk heb gekregen dat mijn leven daardoor ook minder zin heeft gekregen dan het al had, net zo min als het zien van die maan iets aan de betekenis van mijn leven zou hebben toegevoegd.
Ik heb ook niets tegen de maan. Van mij mag ze er zijn: nieuw, vol, elk kwartier en zelfs reuze.