Lijntjes

Mijn handschrift is niet meer wat het vroeger was. Het is een kriebelig gewriemel geworden dat in niets meer lijkt op de sierlijke krulletters die ik begin jaren 50 van de vorige eeuw van Broeder Cassianus leerde. In eerste instantie met een scherp geslepen potlood en als je daarmee netjes binnen de lijntjes a a a a a kon schrijven kreeg je inkt in het potje in je tafeltje en een kroontjespen en ging je verder met oefenen b b b b b . Als ik nu nog wel een gewoon met een pen schrijf, mondt het meestal uit in een zelfs voor mij nauwelijks meer leesbaar kringellijntje, waar met enige moeite nog letters, ja zelfs hele woorden in te herkennen zijn. Maar ja, wanneer schrijf je nog met een pen?  Het meeste gaat per tekstverwerker. Twee vingers zijn dan mijn instrument, de spellingcontrole mijn trouwe niet te ontberen ondersteuning en lettertypes te over om er een leesbaar geheel van te maken. Netjes binnen de onzichtbare lijntjes.
Binnen de lijntjes, daar horen ook de handtekeningen in een trouwakte te staan. Dat is allemaal keurig voorgeschreven, hoe zo’n akte er uit moet zien en waar op de akte getekend dient te worden. De overheid wenst sowieso dat je binnen de lijntjes blijft, dus waarom dan niet op een trouwakte, hoe interessant het soms ook kan zijn je net buiten de lijntjes te begeven. Een grens verken je toch alleen maar echt door er net over heen te gaan? Alleen dan zie je beide kanten. Gisteren begeleidde ik een trouwpartij. Zij hadden een vriend van de familie gevraagd het huwelijk te sluiten en hem voor een dag als ambtenaar van de burgerlijke stand laten benoemen. Ik ging mee als toezichthoudend ambtenaar. De ceremonie verliep perfect, dat was de eenmalige trouwambtenaar wel toevertrouwd. Maar de akte was een zooitje geworden. De handtekeningen van het paar en de getuigen  stonden niet keurig tussen de lijntjes, maar her en der bij hun namen, ver over de lijntjes. Voor de zekerheid heb ik hen ook nog maar een keer tussen de lijntjes laten tekenen. Een dubbelgetekende akte, dat moet toch extra zekerheid geven. Een keer binnen en een keer buiten de lijntjes. Een huwelijk waar je nog alle kanten mee op kunt.