A.L.Snijders is een van de, zo niet de beste schrijver van zeer korte verhalen in ons taalgebied. Een aantal van zijn verhalen is gebundeld in ‘De libelleman’. Ik citeer de achterflap: “In een van de verhalen in deze bundel vertelt A.L. Snijders hoe een man libellen fotografeert. Hij staat een halve nacht tot zijn nek in een pikzwarte bosvijver met de camera in zijn ene hand en een felle lamp in zijn andere. Die man zou Snijders zelf kunnen zijn: een ooggetuige zonder oordeel.”
Ik ga hier het verhaal van De Libelleman niet navertellen. Daarmee zou ik Snijders alleen maar tekort doen. Ik ga u een ander verhaal vertellen. Niet over een libelleman, maar over een libellepoes, onze Harrie.
Harrie vertoeft graag in onze achtertuin. Verstopt zich onder de planten, daagt de buurkatten uit, drinkt wat uit de vijver of doet een tukje op de bank in de zon en als het haar te heet wordt schuilt ze onder een tafeltje. Soms brengt ze een bezoek aan de belendende tuinen. “Waar is Harrie?”, vraag ik dan. “Harrie is even wandelen”, zegt Gade , het standaardantwoord als we niet weten waar Harrie zich verpoost. Maar Harrie is een mensenpoes, laat zich geregeld zien, miauwt een groet en laat zich even aanhalen. Maar Harrie is ook druk met een hobby, die wij niet zo waarderen. Harrie is namelijk een fervent libellenjager. Met enige regelmaat brengt ze een vliesvleugelige naar binnen, meestal half dood, die zij ons trots als jachttrofee toont. Menig libelle is zo al aan zijn of haar gruwelijke eind gekomen. In niets lijkt onze libellepoes op de libelleman. Die heeft genoeg aan het bekijken van de teergevleugelde insecten.Harrie niet. Harrie is geen beschouwer, Harrie is een roofdier. Voor haar is de libelle een jachtobject en eenmaal gevangen voor korte tijd een speelobject. Ze lijkt enige trots uit te stralen als ze weer met een libelle in haar bek binnenkomt en begrijpt niet van ons vermanend: “Harrie toch!” Harrie kan niet denken, maar als ze dat wel zou kunnen zou ze met ons denken “Het is de natuur.” En een libellenlijf lijkt een delicatesse voor Harrie.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links