Levensverwachting

Op Teletekst (pagina 107) lees ik vandaag dat volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek de levensverwachting in 2019 voor mannen met  4 maanden is toegenomen tot 80,5 jaar en voor vrouwen met 3 maanden tot 83,6 jaar. Heel even denk ik dat ik nu nog rond de 6 jaar te leven heb. Maar het gaat hier om gemiddelde en bovendien gaat het om de levensverwachting van het kind van mannelijk geslacht dat nu geboren wordt. Ik moet me dus niet te snel rijk rekenen. Zes jaar dat lijkt me namelijk nog een heel mooie tijd. Het beroerde van statistieken is dat zij vaak uitgaan van gemiddelde. Een statisticus loopt door een rivier van gemiddeld een meter diep. Hij verdrinkt. Met dat grapje leerde mijn wiskundeleraar mijnheer Fliervoet mij de betrekkelijkheid van statistiek zien. Als definitie van een statisticus vertelde hij ook dat dat iemand was die met een voet in de ijskast en met de andere op een kachel staat en dan zegt: “Net lekker.”
Ik ben geboren in 1945. Ik kan over dat jaar geen cijfers vinden, maar in de periode van 1941 tot 1946 is de levensverwachting van een dan geboren jongen 59,7 jaar. Pas op, WOII heeft dat cijfer danig vertekend. De vijf jaar daar voor is de levensverwachting nog 65,87 en de periode daarna al weer 68,69 jaar. Cijfers die allemaal te vinden zijn op de website van het CBS.
Van de jongen die in december 1945 ter wereld kwam  werd dus verwacht dat hij, wilde hij recht doen aan de verwachtingen, eind 2013, uiterlijk begin 2014 zou overlijden. Met enig genoegen en zonder teleurstelling constateer ik dat ik niet aan deze verwachting heb voldaan. We zijn inmiddels die in 1945 verwachte datum al meer dan 6 jaar voorbij. Ik snuffel wat verder op de CBS-site en kom zo terecht bij de pagina waarop de resterende levensverwachting wordt weer gegeven. Ik ben 74. Het CBS geeft mij nog ruim 12 jaar. Zo mooi zijn als die verwachting bewaarheid werd.
IJs en weder dienende en DV heb ik al een onderwerp voor mijn blog van ergens in 2032.