Lethargie

Het is een mooi woord. Klinkt goed. Maar je moet er wel voor oppassen want erg constructief is het niet. De schoonheid van het woord is omgekeerd evenredig met de inhoud. Als je echt lethargisch bent, ben je zwaar ziek. Maar gelukkig voegt Wikipedia er aan toe dat in het algemene spraakgebruik het woord ook gebruikt wordt om een slome en inactieve houding aan te geven. En dat laatste bedoelt Gade als ze me waarschuwt niet in een zekere lethargie te vervallen. Dat risico loop je natuurlijk wel als je al een week lang nauwelijks aan beweging toekomt. De enkele oefeningen met gewichtjes laat ik buiten beschouwing. Bovendien is het ook nog zo dat mijn ingegipste been onaangenaam prikkelt als het naar beneden hangt. Ik kies dus dan ook meer dan geregeld voor een horizontale houding. En dat leidt dan bijna onvermijdelijk tot een inerte situatie. Ik kom aan weinig zinnigs toe. Dat strookt dan wel weer mooi met mijn opvatting dat het leven als zodanig weinig zin heeft. Maar dat zo aan den lijve te ervaren is toch weer iets anders.
Het is goed dat het bijna maandag is en ik voor een vervolgonderzoek naar het ziekenhuis moet. Mogelijk word ik dan bevrijd van de beenprikkelende gipsspalk en kan ik mij  met behulp van een looprekje een beetje door het huis bewegen. En wie weet, reizen we zelfs af naar ons vakantieadres, want of je nou hier of daar in een rolstoel zit, wat maakt het uit. Bovendien mag je op vakantie wat inerter zijn. Al is voor mij het onderscheid tussen vakantie en het daagse leven niet meer dan een bijna puur academisch onderscheid. Is pensioen niet een permanente mengvorm van leven en vakantie. Al is de beleving daarvan met twee functionerende benen een stuk aangenamer.