Later

Gisteren beloofde ik u vandaag een berichtje met als titel ‘Hek-2’ of ‘Ladder’. Maar de oplettende lezer zal zien dat dat toch niet de aanhef van dit blog is. Hoe dat zo komt?
Vanochtend op tijd opgestaan en na het ontbijt naar het zwembad gegaan. Keurig mijn oefeningen gedaan en snel daarna in de lobby van het zwembad een kopje koffie gedronken. Het zwembad heeft een heuse lobby, waar je je moet inchecken, maar waar je ook allerlei versnaperingen kunt kopen om de eraf gezwommen calorieën weer onmiddellijk te compenseren. Toen vlug naar huis, want op 11.00 uur zouden de mannen op de stoep staan met een ladder die hopelijk lang genoeg is en extra werkkracht om de losse balustrade-onderdelen tot een stevig balkonhek te construeren.Ik heb de kat al veilig opgesloten, zodat zij niet de kuierlatten kan nemen als de mannen straks bezig gaan.Het is inmiddels iets over elf uur. Nog geen mannen, laat staan een ladder. Ik maak een praatje met de buurman, hoor het relaas over zijn recente auto-ongeluk, maar daarover misschien een ander keer meer en vertel hem dat ik wacht op de mannen  van het balkonhekkenconstructiebedrijf. Als ik binnen mijn telefoon van de oplader haal, zie ik niet alleen dat er twee mensen gewordfeud hebben en de mededeling dat Leicester kampioen van Engeland is geworden, maar ook dat ik een gesprek gemist heb. Ik bel het mij verder onbekende nummer terug. Het is het constructiebedrijf met duizend excuses. De derde man die mee zou komen voor het opstellen van het hek staat op het vliegveld van Barcelona in te checken: “Ik dacht toch eerlijk dat hij gistermiddag al zou terugkomen, maar dat blijkt vanmiddag pas te zijn. Excuses, ik vind het zo erg, maar ja ik kan er ook niets aan doen. Ik heb me vergist.” Er volgen nog zoveel verontschuldigingen dat het bijna ongeloofwaardig wordt. “Morgen zullen we er zijn, zeg maar hoe laat.” We spreken een tijd af. Afwachten of het doorgaat. Een titel voor een stukje morgen durf ik niet meer te geven.