Lappenmand

Toen ik eergisteren naar bed ging was er nog niets aan de hand. De keel kriebelde, maar dat was ook alles. Mijn remedie daartegen is een strepsil en dan zo al sabbelend inslapen. Meestal is er dan de volgende ochtend niets meer aan de hand. Zo niet die nacht. De kriebel houdt aan, wordt zelfs erger. En als ik wakker word komt er alleen nog een krakend geluid uit mijn keel. Mijn stem klinkt zwaar verroest. Nu wil een gevoileerd geluid nog wel eens een wat charmerende werking hebben, maar dit klinkt nergens naar. Ik besluit, in goed overleg met Gade, mijn bed te veranderen in een lappenmand en daar die dag in te blijven. De thermometer geeft een lichte, heel lichte verhoging aan. En het gammele gevoel valt ook wel mee, maar is toch groot genoeg om een afspraak voor een presentatie af te bellen. Het gaat om een naturalisatiebijeenkomst, waarbij het gros van de gasten het Nederlands nog maar weinig beheerst en door mijn gekraak al helemaal niets zou begrijpen van wat ik te zeggen had. Ik wentel mij nog eens behaaglijk in mijn lappenmand en slaap een gat in de ochtend.
Als ik weer wakker word voel ik me wat beter. Tijd om te lunchen. Ik vraag me af waar de term ‘in de lappenmand’ eigenlijk vandaan komt. Het wordt me duidelijk dat je als je in de lappenmand ligt, klaar ligt om hersteld, opgeknapt te worden. Ik had het zelf kunnen verzinnen, maar ben blij dat internet het voor mij deed.
Als ik mijn middagboterham op heb kijk ik nog even naar een opgenomen aflevering van Downton Abbey. Dut af en toe een beetje weg en besluit mijn eigen lappenmand maar weer op te zoeken. Nog voor ik goed en wel lig slaap ik. Een verkwikkende slaap, die de hele middag duurt. De thermometer geeft nog steeds een lichte verhoging aan. Ik ging vroeg naar bed in de hoop dat mijn lappenmand weer gewoon een bed kon zijn. Voor de zekerheid nam ik een strepsil. Maar ik bleef blaffen. Gelukkig hebben we een logeerkamer en kon Gade ongestoord slapen. Het was eenzaam in mijn lappenmand.