La Vergne-2

De vertaalsite geeft talrijke vertalingen voor ‘la vergne’. Van dijk tot bolwerk. Ik houd het maar op dat laatste. Het is gehucht bij een dorpje dat zelf niet veel groter is. Geen bakker, geen slager, wel een kerk, maar waarschijnlijk zonder pastoor. Een dorpje van niks, met mogelijk wat verleden, maar zonder veel toekomst. Het heeft niet eens een wekelijkse markt, en dat heb je toch echt wel nodig om wat bezoek te trekken.
Wij zijn nu twee dagen hier en we bezochten twee markten. Gisteren, zondag, waren we in Aubeterre. Een druk plein omzoomd met marktkraampjes vol met onnutte en toch zo begerenswaardige niksdingen. Het middendeel van het plein is een groot terras. Op de hoeken spelen artiesten. Een viool en saxofoon op de ene hoek, daar tegenover drie blonde Hollandse meiden met gitaar en ukelele  die evergreens zingen. Een rondtrekkende zanger met een minidraaiorgeltje. Hij trekt echt rond, want vandaag, maandag, kwamen we hem weer tegen op de markt van Chalais. Alle straten in het centrum zijn omgetoverd tot markt. Wij bekijken maar een fractie. Ik koop een riem. We dachten alles bij ons te hebben, maar geen riem voor mijn korte broek en een korte broek met bretels vind ik, ondanks mij liberale kledingopvattingen, toch geen pas geven. Het is de tweede keer in mijn leven dat ik op een Franse markt een riem koop. Het is ook de tweede keer in mijn leven dat ik een riem vergeet in de vakantiebagage te doen.
In de beide stadjes loop ik veel meer dan ik normaal in een maand doe. Ik loop door de verzuring van mijn benen heen. Franse stadjes hebben ook de onhebbelijke gewoonte om op geaccidenteerd terrein gebouwd te zijn. Maar ik laat mij (nog) niet kisten en  beklim steile straatjes alsof het mijn favoriete bezigheid is. Mijn lijf vertelt mij van niet.
Dit keer hebben we de jeu-de-boules-ballen niet vergeten. Als digestive spelen we twee potjes. Ik sta met 2-0 achter. Toch is het een heel leuke vakantie.