Kwijt

Ik ben geregeld dingen kwijt. Dat ligt niet alleen aan de leeftijd. Voor een gedeelte natuurlijk wel. Want met het ouder worden heb je om je heen steeds meer dingen verzameld. En hoe meer je hebt, des te meer kun je kwijt raken. Nu is het gelukkig zo dat het meeste dat ik kwijt raak ook weer terug gevonden wordt. Niet altijd door mijzelf, maar met behulp van Gade, die vaak beter dan ik zelf weet waar ik mijn spullen heb gelaten.
Als mijn moeder iets kwijt was dan werd de Heilige Antonius aangeroepen. Deze heilige is de patroon van onder meer verloren zaken en volgens mijn moeder hielp hij bij het zoeken naar wat je kwijt was. “Heilige Antonius, waarde vrind, geef dat ik ……. weer vind.” Dat was het schietgebedje dat zij dan prevelde en op de puntjes ware het verloren gegane voorwerp in te vullen.
Ik ben op zoek naar de centrale registratiekaart van het ziekenhuis. Ik weet dat ik een dezer dagen een afspraak met een van de afdelingen moet maken, maar niet precies hoe en wat. Die gegevens zitten in het mapje waar ook die kaart in zit, maar waar ligt dat mapje? Ik aan het zoeken en vind zo waar op de voor de hand liggende zelfs twee centrale registratiekaarten. Maar dat zijn duplicaten en de bescheiden die er bij horen, zitten er niet in. Ik kijk nog op een paar plaatsen, trek wat laatjes open, maar niets. Ik ga weer naar mijn werkplek en murmel zacht voor mij heen het van mijn moeder geleerde schietgebedje. En dan zie ik op mijn bureau, waar het, met dank aan Vasalis, een orde waar ruimte voor de chaos is,een blauw hoekje onder een ver weg stapeltje uitsteken. Ik licht het stapeltje op en daar ligt mijn kwijt gedachte registratiekaart met alles wat daar bij hoort. En inderdaad wordt er bevestigd dat ik deze maand voor een afspraak moet bellen.
Ik bedank de H.Antonius en ook mijn moeder die mij dat gebedje leerde. Het Bijbelwoord (Lucas 17:19) wordt weer eens waargemaakt.