Ik weet niet of het door de aangepaste programmering vanwege de crisis komt of omdat het gewoon al een kwakkel tv-seizoen is waarin terug gegrepen wordt naar uitzendingen die toch al tijden op de plank lagen, maar mij zul je niet horen klagen over dat wat ik nu al een tijdje kan bekijken aan het begin van de middag. Ik heb al vaker verklaard dat ik in mijn leven in ieder geval twee dingen voorbij ben en dat is de ambitie en de schaamte. En zeker gezien dat laatste durf ik er hierbij dan ook gerust voor uit te komen dat ik oprecht kan genieten van de uitzending van de concerten van André Rieu en zijn orkest. Ik weet dat veel van ons soort mensen hem en zijn optreden verfoeien, het onmuziek vinden, goedkope oppervlakkigheid en persoonlijke ijdeltuiterij en dat zij daarin ook volkomen gelijk hebben. Maar dat alles neemt niet weg dat ik mij elke middag zo iets naar tweeën met veel genoegen stort in ‘De wereld van André Rieu’. Een concept dat hij danig uitmelkt door steeds weer een thema erbij te slepen en dat volgens een geijkt en voorspelbaar format te vullen met een stukje muziek, een kijkje achter de schermen, shots van gelukzalig lachende mensen, enthousiaste oneindig herhaalde publieksquotes van ‘André we love you’ en steevast aan het einde “Adieu, mein kleiner Gardenoffizier“. Het is allemaal van een huiveringwekkende voorspelbaarheid en toch val ik er elke keer weer voor. Het heeft misschien te maken met het ouder worden, er gebeurt dan iets met de frontaal kwab en dat maakt mij steeds ontvankelijker voor dit soort edelkitsch. En dan is het goed dat ik de schaamte voorbij ben. De veranderingen in de frontaal kwab zorgen er voor dat er ook tranen dichter achter de ogen zitten en en er van tijd tot tijd ook uitparelen.
Men zou mij niet blij kunnen maken met een kaartje voor een Rieu-concert. Ver weg op rij 27 of verder op een groot plein zou veel van de pseudo-romantiek doen verdwijnen. Een gelikte tv-registratie van een kleine drie kwartier is een dosis die ik goed, heel goed kan hebben en is mij voldoende.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Zie nou wel dat jij ook meningen hebt.
hier psies ut selfde