Krols

Even dacht ik mij van de plicht ontslagen vandaag een blog te schrijven. Ik schreef donderdag een blog, maar het bleef bij het schrijven. Ik vergat het te plaatsen. Ach ja, de leeftijd zullen we maar zeggen. Dat donderdagse blog heb ik vanochtend geplaatst. Aandachtige volgers van mij blog hadden het gemist. Ze vroegen zich af waar het blog van 11 februari bleef. En even besprong mij de gedacht dat ik dan vandaag maar geen blog zou schrijven. Maar dat voelde toch ook een beetje als verraad aan mijzelf en bovendien lag er een onderwerp voor het oprapen, te mooi om te laten liggen.
Sinds een klein halfjaar woont er bij ons een prachtig klein katje dat luistert naar de naam Harrie. Een pikzwart beestje met een glanzende vacht en aanhankelijk zoals je je een erg aanhankelijke kat denkt. Laat zich bij voorkeur op mijn schouders door het huis vervoeren. Gade en ik genieten erg van onze Harrie, onze Harrie die in weerwil van zijn naam geen kater is maar een poes. En dat ze een poes is weten we sinds gisteren heel nadrukkelijk.  Harrie’s miauwen is van toonaard veranderd. Nu stelde dat miauwen van haar weinig voor. Het leek eerder dat Harrie van een muis afstamde, zo armetierig klonk haar gepiep dat alleen maar in de verste verte leek op miauwen. Maar nu is haar miauwen verandert in een klagelijk gebrom en beweegt Harrie zich buikschuiferig door het huis, met haar kont een beetje in de lucht gestoken. Harrie is krols! Voor de eerste keer. Zij weet niet wat haar overkomt. En wij ook niet. Het is aandoenlijk aan te zien, zoveel opgekropt verlangen. De buitendeuren worden door Harrie in de gaten gehouden, de wijde wereld lokt. Maar wij hebben geen behoeft aan een nestje kittens. Wij houden Harrie angstvallig binnen en zullen zeer binnenkort een afspraak met de dierenarts maken.
Harrie luister heel goed naar haar naam. Wij roepen haar vaak door drie keer haar naam te noemen. Roepen wij nu “Harrie, Harrie, Harrie” dan drukt zij zich plat tegen de grond, achterste omhoog en gromt van ingehouden passie. Geniet er maar van, denken wij dan. Over een tijdje is het voorbij, voorgoed voorbij.