Koorts

Gade is zo goed als helemaal hersteld van de griep die haar een paar weken in zijn greep hield. Bij mij bleef het bij een fikse verkoudheid, ik bleef koortsvrij. Gade niet. Zij had koorts, niet schrikbarend hoog maar toch voldoende om bed te houden en last te hebben van bijkomende verschijnselen als volle neuzen, pijnlijke longen, een meer dan vervelend kuchje en onwillige spieren plus hoofdpijn. Het feit dat er sprake was van een epidemie bood nauwelijks vertroosting. De volkswijsheid dat gedeelde smart halve smart is kon ook als onzin bestempeld worden. Dat er meer mensen ziek waren verlichtte het eigen ongemak nauwelijks, zeg maar gerust niet.
Maar Gade heeft weer te maken met koorts. Festivalkoorts. Zij heeft van doen met het Go Shortfestival dat over een paar uur van start gaat. Zij is een van de bestuursleden van het festival waarin (jonge)filmmakers van over de hele wereld hier in Nijmegen hun korte films (max. 30 minuten) in competitie brengen. Een enthousiast team van een paar betaalde krachten en tientallen vrijwilligers is er nu voor het 10e jaar op rij in geslaagd een festival van allure en op zijn terrein van wereldfaam van de grond te tillen.
Een deel van de filmers wordt ondergebracht bij gastgezinnen. Morgen komen bij ons een Sloveense filmer en zijn producente een paar dagen logeren.Op zaterdag zal hun film te zien zijn en zullen zij geïnterviewd worden. Inmiddels heb ik de ijskast in het gastenverblijf gevuld met etenswaar, is hun bed opgemaakt en zal ik kennis maken met Mitja en Mojca. Hij filmt, zij produceert en ze zijn ook nog eens een stel. Dat ik heb ik voor de zekerheid maar even nagevraagd, zodat we maar een logeerkamer hebben opgetuigd.
Gade heeft de komende dagen als voorzitter allerlei plichtplegingen die bij zo’n festival horen te vervullen. Toespraakje hier, receptie daar en een dinertje weer elders. Haar griepkoorts heeft geen vat meer op haar. De festivalkoorts heeft toegeslagen. Morgenmiddag haal ik onze gasten op. Nu zo op weg naar de opening.