Koninginnekwestie

Zijn we in ons land nou echt zo goed in het maken van een kwestie als er eigenlijk niets aan de hand is. Neem de komende troonswisseling. De huidige koningin heeft aangekondigd dat ze gaat vertrekken. Neemt keurig een opzegtermijn van drie maanden in acht. Niks aan de hand, denk je. Goed, Prinses Maxima maakt een klein foutje door uit te kirren dat ze blij is dat ze haar schoonmoeder gaat opvolgen. Dat krijg je er van als je straks ook koningin mag gaan heten, dan ga je als koningin in spe toch denken dat je de opvolgster van de huidige majesteit wordt. Je hoeft dat ook allemaal niet te weten als je uit een republiek met dictatoriale trekjes komt. Dan krijg je niet van nature mee hoe dat in een koninkrijk zit waar de echtgenoot van een koningin gewoon prins blijft, maar de echtgenote van een koning wel koningin wordt en de vrouw van een prins prinses wordt, maar de man van een prinses gewoon mr. Pieter blijft. Dat is ook niet te snappen.
En nu lees ik in mijn krant dat van Maxima veel te vlug is gezegd dat ze straks koningin mag gaan heten. Dat heeft de premier zich zo maar laten ontsnappen. Een van zijn voorgangers had 10 jaar geleden gezegd dat er bij een mogelijke troonswisseling nog maar eens goed over die titulatuur gebakkeleid moest worden. En dat het parlement zich daarover zou moeten buigen. Maar dat vond Rutte kennelijk maar lastig. Bovendien weet je in deze roerige tijden nooit zeker dat als je de Tweede Kamer mee hebt, de Eerste niet nog eens dwars gaat liggen en je tot laat in de avond, wat zeg ik begin van de nacht moet gaan zoeken naar een meerderheid met je opponenten. Dus proclameerde hij dat Maxima zich koningin mag noemen en wij haar, mochten wij haar te spreken krijgen, ook zo horen noemen.
Het is natuurlijk een kwestie van niks. Maar die kreeg wel een plaatsje op de voorpagina van  mijn krant en een hele pagina verderop.
Gade en ik hebben een standpunt ingenomen. Wij zullen tijdens de troonswisseling in het buitenland verblijven. In een republiek.