Koffieloos

Een half uur geleden is mijn koffieloos etmaal ingegaan. Morgen om 10.00 uur moet ik een onderzoek in het ziekenhuis ondergaan. Of is het: mag ik een onderzoek ondergaan. Natuurlijk ben ik zelf de laatste die beslist of ik zo iets wil, maar ik voeg me toch altijd tamelijk dociel naar het oordeel van de behandelende geneesheer. Hij heeft er tenslotte voor doorgeleerd.
Voor het onderzoek morgen heb ik een uitgebreide informatiefolder meegekregen met daarin een hele lijst van zaken die ik 24 uur voor het onderzoek niet meer tot mij mag nemen. Geen koffie, thee (ook geen kruidenthee), cola, Red Bull, dr.Pepper, ijsthe, chocolademelk, chocolade, banaan en tabaksproducten. Dat laatste valt me nog het lichtst en ook dr. Pepper en Red Bull, daar kan ik makkelijk buiten.
Bij het onderzoek zullen ze weer eens naar de status van mijn hart kijken, hoe het met de doorbloeding gesteld is. De eerste dag onder inspanning, de dag daarop in rust.
In de folder staat ook nog dat bij het onderzoek radio-actieve vloeistof in mijn lichaam wordt gespoten. Die gaat in een paar dagen via de urine het lichaam weer uit. Ik ben dus even een Fukushima in het klein. Als extra veiligheidsvoorschrift leert de folder mij dat ik na het plassen goed mijn handen moet wassen. Maar dat had ik al van mijn moeder geleerd.
Voorlopig moet ik het 24 uur zonder mijn bakkie troost doen. Ik heb vanochtend al een mok thee en een dubbele kop koffie gedronken. Het grote vasten is nu begonnen.
Het blijft vreemd dat als iets niet mag het verlangen er naar groter lijkt te worden. Ik zou nu best weer een kopje koffie lusten, maar het mag niet. En ik zei al dat ik een blind vertrouwen had in de medische stand, dus ik laat het bij een glaasje water.
De onderzoeken op donderdag en vrijdag nemen de hele ochtend in beslag. Ochtenden die normaal meestaal gevuld zijn met het schrijven van deze stukjes. Konden de komende dagen wel eens in het gedrang komen. Of het worden middagblogs. En wie weet, hoe later op de dag, hoe schoner stukjes…