Kluis

Er is niet veel fantasie voor nodig om het hutje in het bos, in een niet zo heel diep bos, te beschouwen als een kluis. Een klein onderkomen voor een monnik. In ons geval een kleine gemengde kloostergemeenschap. De kluis ligt aan een lemen weg, vol met hotsen en botsen en behalve de kloosterlingen zijn de vinken en mezen, roodborstjes en honderden andere vogeltjes het enige gezelschap. En er zijn bomen, het barst van de bomen. Wij als kloosterlingen voor een paar dagen houden er een strenge dagorde op na. Hoofdbestanddeel van de activiteiten is slapen. Lange nachten, een deel van de ochtend zelfs wordt daar aan besteed. Ach ja, boslucht hè, daar is niet tegen op wakker te blijven. En voor de rest is het lezen geblazen en houdt de kleine gemeenschap zich onledig met het proberen op te lossen van een paar moorden. Deense moorden. 20 afleveringen en we hebben er pas 4 gehad. Deze serie heet ‘The Killing’. In het Deens heel anders, maar het gaat om een moord, dat is zeker.
Onze gemeenschap is geen beschouwende orde. Er is contact met de buitenwereld. We verbeteren onze taalvaardigheid door ons te ergeren aan de vreemde woorden die Wordfeud goedkeurt en de goede woorden die er door afgekeurd worden. Ik speel met wel 8 mensen her en der in het land. Maar we trekken er ook op uit. Een wandelingetje in het bos, een fietstochtje naar het belendende dorp waar onherroepelijk de koffie wacht. Boodschapjes doen, want dat bindt ons ook aan een genietende orde, er zal goed gegeten worden. En weer terug in onze kluis is het weer tijd voor een klein middagdutje en zal zeker ook de oplossing van de Deense moord weer een beetje dichterbij komen.
Het heeft wel wat zo’n kort vakantietje te vergelijken met een kloosterlijk bestaan. Maar als ik het goed bekijk is het gewoon een paar lekkere rustige dagen, weg van het daagse bestaan. Met ons tweeën. Een jaar kan slechter beginnen.