Klantgericht

Ik had nog nooit een huwelijk gesloten waar een tolk bij aanwezig was. Nu was het wel geen officiële tolk, maar een kennis van de bruid. Het was een heel kleine huwelijkssluiting. Het bruidspaar, vijftigers, twee getuigen en dus de tolk, een jongeman die uitstekend Nederlands sprak en uitstekend Berbers. Tenminste dat neem ik aan. Ik kon dat op geen enkele manier controleren, maar het paar knikte geregeld instemmend en zei op het juiste moment ja of in ieder geval de Berberse equivalent dat ongeveer klonk als ‘oe’.
De bruid was in een prachtig gewaad gehuld, de bruidegom zat straks in het pak. Hij woonde in Spanje, maar het was niet helemaal duidelijk of hij na zijn huwelijk in Nederland zou gaan wonen. Wat duidelijk was dat het geen standaardhuwelijks was, met bruidstaart, een receptie. Er waren ook geen ringen en ook geen gasten, buiten de twee getuigen. Ook voor hen was het goed dat de jonge tolk er was, want anders hadden zij van wat ik zei maar weinig begrepen. Ik citeerde artikel 81 met als kernzin  “Echtgenoten zijn verplicht elkaar het nodige te verschaffen.” Toen dat vertaald werd knikte het paar instemmend.
De bruidegom, die dus geen woord Nederlands sprak, was pas kort in het land. Maar in het dossier zaten allemaal verklaringen in het Berbers en vertaald in het Frans en toen weer in het Nederlands, met allemaal zegels en stempels en een verklaring van de vreemdelingenpolitie dat het allemaal dik in orde was. Als trouwambtenaar staat mij dan niet anders te doen dan het huwelijk te sluiten. Wie ben ik om aan het werk van de vreemdelingenpolitie te twijfelen. Bovendien zie ik twee mensen voor me waarvan ik niet kan uitmaken hoe en waarom zij van elkaar houden. Daar heb ik niets mee te maken. Als de papieren maar kloppen en bij de mensen horen die voor mij staan.
Ik lees de akte voor, de tolk vertaalt hem in het Berbers. Het bruidspaar knikt weer instemmend. Er wordt getekend. De handtekening van de getuigen, versierde streepjes,  verraadt dat het schrijven waarschijnlijk niet hun sterkste kant. Ik feliciteer het paar. De bruid in het Nederlands, de bruidegom in het Frans en Spaans. O, we zijn zo klantgericht. Twee mensen weer gelukkig, in ieder geval voor een tijdje.