Kim

We zijn dit weekend in Drenthe. We verblijven in een aangenaam Bed & Breakfast, maar brengen ook heel veel tijd door bij de bloggende neef en zijn lief, die een dorp verder wonen, pal aan een bosrand, dat ook hun adres is. Het dorp waar wij verblijven is gelardeerd met keien, maar een echt hunnebed hebben we nog niet gezien. En dat terwijl we toch in hartje Drenthe vertoeven. Hartje Drenthe, dat is natuurlijk ook Assen. Gade en ik gaan op bezoek in Assen, bij het Drents museum.  Om  ons bezoek een extra Drents accent te geven en ter compensatie van de gemiste hunnebedden kan ik niet aan de verleiding weerstaan om bij de VVV een mini-Bartje te kopen. Maar dan toch op naar het museum. Ik ben daar jaren geleden geweest en begeef me dan nu ook prompt naar de verkeerde ingang. Dat wat ooit de ingang was is nu gedegradeerd tot dienstingang. We moeten een hoekje om. Een pompeuze hal, met een statige wenteltrap voert ons naar de museumzalen. Voor de andere vleugel moeten we een zelfde trap weer op. De entourage lijkt wonderwel aan te sluiten bij de lopende expositie over Noord-Korea. De conservator van het museum lijkt wat te hebben met dictaturen. Nu deze expositie, maar er ligt ook een catalogus van een eerdere tentoonstelling over het Sovjet-Russische sociaal-realisme. Mogelijk was de conservator zich nog voor Halbe Zijlstra het propageerde er van overtuigd dat het goed was je te verstaan met dictators en tirannen. En zo worden we overdonderd met de pseudo-zegeningen van de Noord-Koreaanse heilstaat. Een land vol lachende en gelukkige mensen, omringd door stralende zonneschijn en een keur aan bloeiende bloemen. Waar ongeluk een niet bestaand woord is. Ooit gesticht door Kim-Jung-Opa, opgevolgd door Kim-Jung-Vader en nu met vast hand geleid door Kim-Jung-Zoon. Ja, aan mijn hoela, de nep ligt er duimendik bovenop, vaak ook nog niet al te best geschilderd. Hoe kan een volk zich zo laten bedotten? Maar misschien ben je ook wel bereid veel te geloven als je weet dat bij ontkenning het heropvoedingskamp wacht.
’s Avonds eten we bij Neef en zijn lief. Vertellen verhalen van vroeger. Blijken onze eigen interpretaties te hebben. Dat mag hier in Drenthe, anders dan in Noord-Korea, waar blijkbaar altijd de zon schijnt, duizend  bloemen bloeien en de mensen altijd lachen. Dat doen wij al pratende ook, maar dan van harte.