Keuze

Het schrijven van een blog  kost me zo’n uurtje per dag. Soms wat meer, soms wat minder.  Nu is ‘kost’ eigenlijk een verkeerd gekozen omschrijving. Het kost iemand veel geld, het kost moeite, het kost tijd. Kosten heeft te maken met jammer, klinkt wat negatief. Kost die voor de baat uitgaat. En dat is nu bij het schrijven van mijn stukje nu net niet aan de hand. Ik hou van het schrijven, van het ene woord dat het andere uitlokt. Ik ben daar elke dag zo’n uurtje mee bezig. Dat is een betere omschrijving.
Soms vloeiende woorden mij zo uit de vingers, soms moet ik wat nazoeken op Internet om een bewering of getal te kunnen staven. Dan duurt het vaak veel langer voor dat ik op de button ‘publiceren’ kan drukken.Want ik mag graag verdwalen op Internet. Het gevonden antwoord leidt als vanzelf naar de volgende vraag en voor je het weet ben je vergeten waar je eigenlijk naar op zoek was.
Minstens zo druk als met het schrijven ben ik met het corrigeren van de tekst en het verwijderen van de vele tikfouten. Ik bedien mij van mijn eigen gepatenteerde tweevingersysteem, maar dan nog sla ik geregeld mis en wordt de m een n of de d een f. Daarnaast mis ik de spatiebalk geregeld. En dat levert dan lange niet bestaande woordcombinaties op.
Ik schrijf dus graag en geregeld. Maar minstens zo veel hou ik van lezen. Elke ochtend wordt mijn kleinste kamertje een leeskamer. Heel wat boeken daar al tot een goed einde gebracht. Soms overvalt mij wel eens de neiging om de tijd dat ik met het schrijven van een blogje doende ben in te ruilen voor leestijd. Zeker als een boek meer dan de moeite waard is en de zinnen en het verhaal noden tot meer en langer lezen. Maar ik kan die neiging nog steeds beteugelen. Wie schrijft die blijft en zegt Prediker 3:1 niet “Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel.” Dit stukje is klaar. Tijd om te lezen.