Kerstmis

Vandaag is het kerstavond. Gade en ik gaan eten bij een vriendin. Natuurlijk niet alleen eten, dat is niet het belangrijkste. Er zal ook gepraat worden. Praten bij het eten. Toch zeggen we in zo’n geval nooit we gaan bij een vriendin praten. Het is alsof het eten belangrijker is dan het gesprek. Onzin natuurlijk. Een smakelijke maaltijd vergemakkelijkt het gesprek, maar het gesprek blijft het belangrijkste. Maar misschien is het inderdaad wel gemakkelijker om te vragen wat je eet met Kerstmis. Dat verpakken we dan vaak in de vraag: “Wat doen jullie met kerstmis?” En dan komt er een opsomming waar wanneer bij wie wat gegeten wordt. En niet wat met wie waarom besproken gaat worden.
Vanavond gaan wij dus bij een vriendin eten. Eerste Kerstdag naar Dochterlief in ‘s-Hertogenbosch gourmetten met het hele gezin en Tweede Kerstdag worden we bij onze overbuurvrouwen verwacht, die tijdelijk elders huizen en die een handjevol vrienden hebben gevaagd om, wat had je anders verwacht, te komen eten. De een zorgt voor de entree, de ander voor het hoofdgerecht en ook in het toetje is voorzien. Maar er zal niet alleen gegeten worden, maar ook veel gepraat en gelachen.
En blijft het daar dan ook bij? Eten en praten? Is dat wat er over is gebleven van het Kerstfeest. Een verdoolde kerstboom, wat lichtjes en misschien een stalletje als decor van de zich in hoog tempo afwisselende eetmomenten.
Zoals de plannen nu zijn , ga ik eerste kerstdag naar de tent van het wintercircus waar in de piste de Mis zal worden opgedragen. Kerstmis in het circus. De titel van een winterverhaal. Afgelopen zondag ging ik ook ter kerke. Gewoon omdat ik daar weer eens zin in had. Ik bezocht de Mis op een schip in de Waalhaven, het Schipperscentrum. Een volle kerkruimte, een uurtje rust en bezinning, een beetje bidden en eeuwenoude rituelen. De vierde zondag van de Advent.
Morgen is het Kerstfeest. Nu al vast een Zalig Kerstfeest gewenst.