Kerstkaart

Direct na Sinterklaas schreef ik mijn kerstkaarten. Zowaar de dop weer eens van de vulpen geschroefd en met de hand een aantal enveloppen beschreven. Ik was zo dom geweest een stel kaarten te kopen met een blanco binnenzijde, dus daar moest ik niet alleen onze namen maar ook nog een “Prettige feestdagen” of woorden van gelijke strekking op schrijven. Ik vraag mij elk jaar maar heel even af of ik wel weer kerstkaarten zal gaan versturen. Al gauw heb ik mijzelf er weer van overtuigd dat we dit, zoals Zwarte Piet, maar moeten rekenen tot onze onwankelbare Hollandsche tradities en daar ga ik dan maar weer voor. Net zoals ik op bezoek naar Rusland altijd stroopwafels en onbeduidende Delfts blauwe prullaria meeneem. In die orde van grootte vallen dus ook kerstkaarten.
Toen ik de kaarten geschreven en bepostzegeld had, heb ik ze nog meer dan een week laten liggen. Ik moet ook niet te begerig lijken in die dingen en wil voorkomen dat de ontvangers denken dat die Jan Roelofs niets beters te doen heeft dan kerstkaarten schrijven. Eigenlijk is dat wel zo, maar dat hoeft niet iedereen te weten. Ik stel er wel een eer in om binnen redelijke termijn toch wel de eerste kerstkaart gestuurd te hebben die bij iemand op de deurmat tuimelt. Zo dat de ontvanger wel denkt dat die Jan Roelofs toch een heel attent mens is die zich tijdig aan dit soort overbodige, maar daarom niet minder aantrekkelijke tradities houdt.
Eergisteren heb ik mijn kaarten op de post gedaan. Ik weet niet of die speciale decemberzegeltjes een vertragende werking hebben, maar misschien zijn de eerste kaarten gisteren al ter bestemder plaatse aangekomen. De dag waarop ik de eerste twee kaarten binnenkreeg en  die nu hun ook traditionele plaatsje in de gang hebben gekregen.
Mocht u nog geen kerstkaart hebben gekregen, dan zou ik er ook maar niet meer op rekenen. Voor mijn kerstkaarten gebruik ik een al jaren bestaand lijstje dat nauwelijks vernieuwd of aangepast wordt. Traditie zeg maar. En die moet je in ere houden.