Kaviaar

“Hier heb ik nog nooit van gehoord, van deze allergie.” De nefroloog kijkt mij verbaasd aan. Hij heeft mijn dossier doorgenomen en kwam daar de aantekening tegen van een een collega bij wie ik eerder op consult was geweest tegen. Ik heb echt een kaviaar-allergie. In mijn blog van 24 april 2012 maak ik daar al gewag van: ” Ze vraagt, net als voor de katheterisatie of ik ergens allergisch voor ben. Ja, voor kaviaar -dat verhaal vertel ik nog wel eens een keer-. Maar dat staat, verzekert ze mij, niet op het ziekenhuismenu.” Die belofte is nu meer dan 5 jaar oud, tijd om hem in te lossen. Ik vertel het verhaal aan mijn nefroloog:
Een kaviaar-allergie, dat klinkt nog al snobistisch. Dat wordt nog erger als ik mijn specialist vertel dat ik daar achterkwam toen ik in Japan was om voor de burgemeester de koffers te dragen op een reis naar de Nijmeegse  zusterstad Higashimatsuyama. Na een uitgebreid diner werd ik alleen op mijn hotelkamer midden in de nacht doodziek wakker. Ik zal u de details besparen, maar de volgende ochtend voelde ik me toch na die details weer tamelijk opgeknapt. Een relatie met welk voedsel dan ook heb ik toen nog niet gelegd. Dat kwam later toen ik na een kaviaarproeverij in het Casino, ja ik verkeer soms in de vreemdste kringen, kotsend over de Waalkade mijn auto weer opzocht. Gades steun was toen onontbeerlijk, anders had ik het parkeerterrein niet gehaald. Ook later braken wat toastjes met het zwarte goud mij heftig op. Het summum werd een paar maanden later bereikt. Na weer wat kaviaar bij een etentje zeeg ik langzaam ineen, zag even de wereld voor een doedelzak aan en en zag toen helemaal niets meer. Knock-out. Gade was er van overtuigd dat ik het niet zou halen. Chique dood overigens, overlijden aan een kaviaarvergiftiging. Twee ambulance rukten uit, je bent tenslotte ook nog hartpatiënt, maar ik krabbelde weer overeind. Het dessert bij dat etentje heb ik niet meer meegemaakt.
“Mooi verhaal,” complimenteert de nefroloog mij, “Uw nierfunctie fluctueert nog al, maar vliegt nog niet uit de bocht.Ik zie u weer over drie maanden op de poli .”