Kattenmelk

Ik schenk mijn tweede kopje koffie in. Nee, beter, ik maak mijn tweede kopje senseo. Er zijn mensen die zeggen dat dat geen echte koffie is. Ik doe het er al jaren mee. Ik heb wat gegrasduind op mijn laptop. Onnutte dingen opgezocht, even een stukje tv gekeken en nog nergens toe gekomen. Een luie zondagochtend die begon met laat op staan, rustig ontbijten. Toen werd het tijd voor het schrijven van een stukje, maar waar zou dat over moeten gaan? Het grasduinen levert geen inspiratie op. Ik heb geen zin om over Trump te schrijven, ook als staat Internet vol met hem persiflerende filmpjes. Trump die op Facebook concurreert met Jesse Klaver. Iedereen die bij zijn Nijmeegse speech is geweest lijkt te willen laten weten dat ze erbij waren. Ik was er niet bij. Wacht daarmee tot de verkiezingen, dan ben ik er wel bij.
Ik kan natuurlijk schrijven over het genoeglijke etentje dat we gisteravond hadden. Gade slooft zich altijd extra uit als de twee kunstenaressen komen eten. Een keer per jaar komen ze, brengen kleine cadeautjes mee en zorgen voor een avond vol met conversatie. Een van de dames heeft zelfs een papiertje bij zich met drie onderwerpen die zij aan de orde wenst te stellen. We lijken nog maar een stap verwijderd van het moment dat er van dit etentje ook nog notulen worden gemaakt met als aanhangsel de recepten van de verschillende gangen die we nuttigen. Uiteraard besteden we de nodige aandacht aan de perikelen in het het culturele veld, waar het gezelschap zich zeer betrokken bij voelt. Dat zinnetje lijkt mij voldoende aandacht voor dat onderwerp.
Ik maak dus mijn tweede kopje koffie. Gedachteloos. Doe de koffiepad in het in het apparaat, zet het kopje onder het tuitje en druk op de knop. Werktuigelijke handelingen. Doe de koelkast open en schenk wat melk in de koffie. Dan pas zie ik dat ik in plaats van de koffiemelk het pakje met kattenmelk heb gepakt. Smaakt ook prima op deze luie zondagochtend, die inmiddels middag is geworden.