Kassière

Het is druilerig weer. Als het niet regent, motregent het. Naar Albert Heijn, voor de dagelijkse boodschappen. Ik ga straks nasi maken. Rijst is er nog, dus ik heb vlees, groenten, pindasaus en kroepoek nodig. Geen wereldschokkend rijtje. Toch duurt het even voor ik alles bij elkaar heb. Het vlees ligt niet op de plaats waar ik het verwacht. Maar dat ligt meer aan mij dan aan mijnheer Heijn. Of eigenlijk toch ook wel een beetje. Want de grens tussen rund- en varkensvlees is niet strak getrokken. Die lopen in elkaar over, net als die tussen tussen varken en kip. En lam heeft niet eens een eigen vakje. Te weinig aanbod. De rest van de ingrediënten is zo gevonden. De rij bij de verschillende kassa’s is heel kort. Het is woensdag en dan werkt mijn favoriet kassière niet. Ik neem een willekeurige kassa. De jonge vrouw achter de kassa heeft niet de vertrouwde blauwe kiel aan. Ze is heel mooi en ziet er uit of ze net van een galafeest  komt of, gezien het tijdstip is dat logischer, er dadelijk naar toe moet. Een zwarte cocktaildress en ze is perfect opgemaakt. Haar haar zit als dat van een bruid op de grote dag. Ik voel me in mijn wat sjofele regenjas compleet underdressed. En dat bij een supermarkt kassa. Ze vraagt me of ik het bordje met “Deze kassa gaat sluiten” achter mijn boodschappen op de band wil zetten. Andere kassa’s genoeg. Klanten te weinig. Ze vraagt of ik koopzegels wil. Nee. En het bonnetje hoef ik dadelijk ook niet. Elke reden is genoeg voor een praatje. Als de pinautomaat aangeeft dat ik geslaagd ben en mijn boodschappen in de tas zitten, durf ik haar te vragen: “U bent vast geen kassière?” En ze vertelt dat ze sinds drie dagen hier werkt als assistentsupermarktmanager. Daarvoor werkte ze bij de grootgutter in Arnhem, maar merkt nu al het verschil in sfeer tussen beide steden. Nijmegen vindt ze gezelliger, losser, niet zo jachtig. Ik vind haar nog veel aardiger dan ik al deed. Het regent als ik naar huis loop, maar merk er veel minder van dan op de heenweg.