Vandaag ben ik naar de kapper geweest. Niet dat het al echt nodig was, er zat nog redelijk wat model in, maar ik vond het matje in mijn nek al net iets te uitbundig. Ik bel vanochtend voor een afspraak. Ik kan om twee uur terecht. Mijn kapper knipt onder de weidse naam van ‘City Hair Shop’. Een naam die een andere salon doet verwachten, maar ik ben intussen niet alleen gewend, maar ook gehecht aan deze kapperswinkel. Iets verderop in de straat is er nog een echt bruin café. Het lijkt of dat café en deze kapsalon dezelfde binnenhuisarchitect hebben gehad. En net zoals in een bruin café levensverhalen worden verteld, is dat ook het geval bij mijn kapper. De kapper zelf knipt niet alleen maar biedt een luisterend oor, maar meer nog een in zijn ogen passende oplossingen hoe het leven in te richten en gelukkig te worden. Hij is niet alleen coiffeur, maar ook nog naar believen psycholoog, pedagoog en desnoods zielzorger of vergevingsgezinde biechtvader, zelfs als de klant in zijn stoel daar niet om vraagt. Mijn kapper kent zijn klanten. Hij weet hoe hij of zij er voor staat, informeert rechtstreeks naar mijn toestand en slaat die kennis op om de volgende keer weer zonder aarzelen te gebruiken. Ik ben op mijn driewieler gekomen en omstandig krijg ik van hem de voordelen te horen van dat voertuig, voordelen die ik hem bij een vorig bezoek al had opgesomd.
Ik word niet geknipt door de kapper zelf, maar door zijn assistente die met elke knipbeurt knapper lijkt te worden. Ze neemt de zorgende instelling van haar baas al mooi over. Die beperkt zich niet tot het kopje koffie met een Maria-kaakje dat perfect in deze ambiance past, maar met de attitude een vakvrouw waardig vraagt zij hoe mijn vakantie was, maar maakt mij ook deelgenoot van haar moeizame zoektocht naar een woning voor haar en haar vriend. Allebei wonen ze als de twee koningskinderen gescheiden nog bij hun ouders. Ik hoop dat hun verhaal beter afloopt.
Als ik afgerekend heb, vraagt ze of ze mee de twee treetjes af mee moet helpen. Ik bedank haar vriendelijk. Mantelzorger is mijn kapster ook nog als het moet.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links