Kapper

Ik ben weer eens naar de kapper geweest. Dat heeft zeker in het kader van de nog voordat ze begonnen zijn mislukte Syrische vredesbesprekingen nauwelijks enige nieuwswaarde, maar ik vind het telkens weer een hele stap, de gang naar de kapper. Het was nu al weer een fiks aantal maanden geleden dat ik voor het laatst de City Hair Shop bezocht. Bij de City Hair Shop verwacht je een glanzend chromen kapsalon met grote spiegels en wit, heel veel wit. En dat is nu precies wat de City Hair Shop net niet is. Het doet meer denken aan een jeugdsoos uit de jaren ’70 met veel tierelantijntjes, kussens in grof zelf getimmerde stoelen en op het toilet een waxinelichtje. En overal hangen oorbelletjes en zelf gemaakte armbandjes die voor een zacht prijsje te koop zijn. Ik word deze keer niet door André, de eigenaar geknipt. André past qua uiterlijk precies bij zijn zaak, het is het decor waarin hij glorieert. Een fikse staart, een oorlel met een reusachtig gat, zware bril en een minutieus bijgehouden sikje. Maar André heeft een andere klant onder handen en dat betekent niet alleen geknipt worden maar ook een gratis college levenswijsheden uit de wereld volgens André. Ik word geknipt door Jennifer, tenminste zo denk ik dat ze heet en als ze niet zo heet is het toch een naam die uitstekend bij haar past. Lang weelderig haar met een paarse gloed, die geweldig harmonieert met de tinten in het interieur.
Een knipbeurt was geen overbodige luxe. Aan de achterkant viel mijn haar als een volleerd matje ruim over de kraag van mijn jasje. Jennifer vraagt hoe ik het hebben wil. “Het zelfde maar dan allemaal een paar centimeter korter, tot net op het oor.” Jennifer gaat aan de slag en is een goede leerling van André, niet allen wat knipkunst betreft maar ook in het voeren van een kappersgesprek dat uiteraard ook over het weer gaat, maar ook de vluchtelingenproblematiek wordt door haar belicht, maar niet van een oplossing voorzien.
Ik geniet van het gefrut aan mijn hoofd. “Lekker hè, als iemand anders dat doet.” Ik bevestig haar met mijn ogen dicht.
Mijn haar zit keurig, voor mijn doen bijna te keurig. Dat wordt ’s ochtends in de spiegel weer een paar dagen wennen.