Kaasfondue

Mijn mannenclub heeft zijn maandelijkse korte bijeenkomst. Een vast ijkpunt in mijn bestaan. Vrijblijvend gekout in een amicale omgeving en af en toe doen we iets goeds voor de mensheid. Iets wat we zelf ook leuk vinden. Maar het meest lijken we toch op een overjarig jolig studentendispuut. En daar vind ik helemaal niets mis mee. Zo’n korte bijeenkomst kent een vergadergedeelte gevolgd door een eenvoudige doch smakelijke maaltijd.
Deze keer zie ik bij binnenkomst dat de tafels anders dan anders gerangschikt staan. Het ruime carré is vervangen door een opstelling in een lange rij waar met enig schikken aan weerszijden het hele gezelschap een plaatsje kan vinden. Er is enig gemor dat het allemaal maar net past, maar we zijn hier tenslotte niet voor ons chagrijn, dus ieder voegt zich naar behoren. Er wordt wat in de gewoonlijke wanorde vergaderd. Twee nieuwe aspirant-leden worden verwelkomd en er worden zo waar wat afspraken gemaakt voor een binnenkort te ontplooien activiteit. Dan is het etenstijd en dan blijkt waarom er voor deze wat afwijkende tafelschikking is gekozen. Er worden manden met brood binnengebracht, gevolgd door grote schalen met kaasfondue. Een zoete geur vult de ruimte gemengd met de enthousiaste uitroepen van de meute die wel trek heeft.  En ik hoor: “Het is wel twintig jaar gelden dat ik kaasfondue heb gegeten!” en  “Kaasfondue, dat het nog bestaat!”
Ook ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst gekaasfonduud heb. Ooit heb ik dat veel gedaan. Ik was een meester in het maken van kaasfondue. Hoe groter het gezelschap, hoe liever. Drie vier pannen tegelijk op het vuur. Naturel, met champignons, met gember. En dan met vrienden rond de tafel, twee, drie rechauds. Lange vorken en degene die zijn stukje brood in de fonduepan verloor was de volgende gastheer. Those were the days. De wereld leek aan onze voeten te liggen. Nu ligt die toekomst goeddeels achter ons. En zoveel jaren later proef ik weer de smaak van toen.
Ik weet niet of ik thuis nog ergens een rechaud en caquelon heb liggen. Misschien ook maar beter van niet.