Jurk

We zien elkaar weinig, veel te weinig. Een, twee keer per jaar dan heb je het wel gehad. Dat lijkt te weinig om een mooie vriendschap in stand te houden, maar dat is gelukkig niet zo. Er zijn mensen die je weliswaar veel vaker zou willen zien, spreken, maar waarbij het ook zo blijkt te zijn dat dat gevoel van genegenheid toch bij voortduring aanwezig is. Hoe weinig je elkaar ook ziet. Betekent ook dat als je wel een afspraak met elkaar hebt het feest van de ontmoeting des te groter is.
Een paar weken geleden was de afspraak gemaakt. Ze zou zo rond de klok van half twaalf bij me zijn. Ze was al vaker op bezoek geweest, maar kon dan steeds meerijden met iemand die ook hier moest zijn. Nu kwam ze met haar eigen auto vanuit het hoge Oosten. Haar zoon had een navigatiesysteem ingebouwd, niets leek er nog mis te kunnen gaan. Ging er ook niet, tot een kleine verrijding met een te verwaarlozen tijdsverlies. De bel gaat om iets over half twaalf, ik doe de deur open en wordt dan heel stil van verbazing. Voor mij staat mij te zelden geziene vriendin in eenzelfde jurkje als Gade heeft. Een jurkje van Anna van Toor. Gade kocht het in het modewinkeltje hier om de hoek, zij in het dorp waar zijn woont. Precies het zelfde charmante jurkje. De dag tevoren had zij het aangeschaft in de terechte veronderstelling dat ik dat wel een aardige, wat heet leuke jurk zou vinden. Gade begroet haar ook met een zelfde verbazing als ik ervoer. Gade heeft een andere jurk aan. Ik herinner mij foto’s van dames op een voorname party, met dezelfde jurken aan, die felle blikken geladen met afgunst naar elkaar werpen. Dat is hier gelukkig niet het geval, ook geen enkel reden toe. Ik associeer het meer met gelijk geklede bruidsmeisjes of stewardessen. Een uniform voor iedereen die mij toegenegen is. Lijkt me een aardig kledingadvies aan de dames die over een paar maanden op mijn verjaardag komen.