Jubileum.

Ik had een huis in Hatert. Met vrouw en kinderen en een twee katten. En ik ging daar naar het voetballen kijken. Hatert, zo heette de club. SV Hatert. Langs de lijn raakte ik aan de praat. En zo kwam ik in een commissie die de verhuizing van het sportpark moest regelen. De gemeente had zijn oog op de terreinen laten vallen. Er moesten daar woningen komen. Inbreiden heette dat in plaats van uitbreiden. Groene plekjes in de stad moesten volgeplempt worden met huizen. Ik onderhandelde met de gemeente over alternatieve locaties voor de club, die inmiddels ook mijn club was geworden. Er kwam een mooi nieuw sportpark tegen de wijk aan. Daar waren heel veel gesprekken voor nodig, ook met de leden die een verhuizing niet altijd zagen zitten.
Ik werd benaderd voor het voorzitterschap van de club. Een paar keer. Maar ik heb dat steeds geweigerd.
Ik bleef tot ik zelf verhuisde wel een trouw bezoeker van de wedstrijden van het eerste elftal, dat zelfs korte tijd ook nog hoofdklasse heeft gespeeld. Later verwaterde dat. Ik bleef wel lid, maar werd sinds die tijd het meest obscure lid van de vereniging.
Een paar weken geleden ging ik weer eens naar een wedstrijd kijken. Een van de drijvende krachten van de club sprak mij aan. Ik was al zolang lid en binnenkort zouden de jubilarissen gehuldigd worden. Ik moest ook maar naar die “speldjesavond’ komen’. Ik zegde toe. Gisteravond was het zo ver. Ik fietste naar het clubhuis. Hatert is een echte familieclub, ik was in mijn eentje. Maakte hier en daar en praatje. Mensen waren verbaasd mij weer eens te zien. Het was een avond zoals zo’n avond hoort te zijn. Tafeltjes keurig gerangschikt, twee consumptiebonnen per persoon, een eenmansorkestje en een voorzitter die de speldjes die bij het jubileum horen opspeldt. Het gaat keurig op volgorde. 80 jaar, 60 jaar, 50 jaar, 40 jaar. Dan is mijn categorie aan de beurt. 25 jaar. Ik krijg een speldje en een bos bloemen. Ik beloof komend seizoen weer eens vaker te komen kijken.
De categorie 12 1/2 jaar maak ik niet meer mee. Ik ben op weg naar huis met de ruiker onder mijn snelbinders en neurie zachtjes het clublied.