Joséphine

Ik kan me nog maar een paar favorieten van mijn moeder herinneren. Dat was, hoe kan het bijna ook anders Toon Hermans. Maar daar hielden in die tijd alle Nederlanders die een tv hadden van. Zij zong altijd van harte mee met “Kleine Greetje uit de polder, kind van het platteland” en later met “Sammy” van Ramses Shaffy. Mijn moeder ging met haar tijd mee. En vaag weet ik mij ook nog te herinneren dat zij een bijzondere sympathie koesterde voor Joséphine Baker. Een van origine Amerikaanse artieste die vooral in Franrijk furore maakte door alleen in een bananenrokje gehuld in de grote cabarets te dansen en zingen. Nu was mijn moeder helemaal niet van het alleen maar in een bananenrokje gehuld zingen en dansen, overdreven preuts was ze ook niet, maar het was zeker niet alleen deze kant die haar in Joséphine aantrok. Nee, Joséphine was actief geweest in het Franse verzet, een pré zo net na de oorlog als je je gewaardeerd wilde weten en wat nog meer in haar voordeel sprak was dat zij 12 kindertjes uit de hele wereld adopteerde en daarmee in een groot Frans kasteel ging wonen. Het project noemde zij “Enfants du Monde”. Dat zij inmiddels vier keer getrouwd was deed aan haar positieve reputatie niets af. Natuurlijk moest aan dit bijkans ideale sprookje een einde komen. Het project was niet meer te bekostigen en werd te veel voor mevrouw Baker. Uit pure armoede moest zij op haar 68ste weer gaan optreden. En dat werd haar teveel. Ze stierf in het harnas.
Het aardige van de verhalen over Joséphine Baker was dat die in tijdschriften niet alleen verluchtigd werden met foto’s van haar als een moederkloek op haar kasteel, maar ook altijd met een fotootje in diepe grijstinten van haar in het bananenrokje, waar je als klein jongetjes niets op kon zien, maar wel veel vermoeden.
Gistermiddag was ik op Château des Milandes, ancienne demeure de Joséphine Baker. Nu een aan haar gewijd museum, waar de oude luxe nog van afstraalt. Een onafwendbaar failissement of anders gezegd zoals op een van de tentoonstellingspanelen staat: “Joséphine had een groot hart, maar een klein verstand.”