Job

Bijna mijn hele werkzame leven heb ik tegen de politiek aangeschurkt gezeten. Ooit heb ik zelfs op een groslijst gestaan als kandidaat voor de gemeenteraad. De voorzitter van de stichting waar ik toen voor werkte en die ook een adviserende rol naar het gemeentebestuur had, vond dat dat niet kon. Hij verklaarde mijn functie en het raadslidmaatschap tot een incompatibiliteit. Ik ben hem tot op de dag van vandaag dankbaar dat door zijn beslissing mijn politiek carrière gestrand is  in het gewestelijk afgevaardigde zijn. En ook dat slechts een korte tijd.
Ik ben vanochtend op weg naar Den Haag. Nee,  niet om Sharon Dijksma te bewegen af te zien van haar kandidatuur als burgemeester van Nijmegen, noch om Job Cohen moed in te spreken na zijn vertrek als politiek leider, fractievoorzitter en Kamerlid. Wat de eerste betreft heb ik te doen met mijn stad waar iemand zonder ervaring met het lokaal bestuur mogelijk de baas wordt en wat de tweede betreft heb ik met hemzelf te doen. Met zijn vertrek verlaat een heer de politieke arena en wordt het meer dan ooit een strijdperk voor politieke prijsvechters, die ongebreideld te keer kunnen gaan met dom geroep en een gedachtegoed dat zo beperkt is dat het niet meer dan 140 twittertekens nodig heeft om verkondigd te worden. En de nuance, ach wat nuance.
Misschien kan er nog een dealtje gesloten worden en komt Cohen naar Nijmegen en blijft Dijksma in Den Haag om te kirren dat zij de zaak weer op de rails krijgt. Ja, ik weet ook wel dat ze met zwangerschapsverlof is, maar dat duurt ook niet eeuwig. (Hoe zou dat trouwens gaan, mocht ze in N. benoemd worden, blijft de waarnemer dan wat langer?)
En Job? Ik mag hem wel. Een heer, tegen beter weten in bleef hij vormvast, geen scheldpartijen, zichtbare irritatie als POWnieuws de grenzen van het fatsoen weer eens opzocht. Ik gun hem wat de Bijbelse Job uiteindelijk toch ten deel viel toen hij  zijn mestvaalt kon verlaten: “hij kreeg veertienduizend schapen en zesduizend kamelen, duizend koppel runderen en duizend ezelinnen. Ook kreeg hij twee maal zeven zonen en drie dochters.”(Job 42:12-13)