Jip

Het wordt nog een heel karwei om Jip & Janneke, carnaval en ‘black facing’ in een stukje bij elkaar te brengen.Want dat is wel de bedoeling van de komende  kleine 400 woorden.
Het is carnaval. Dat laat ik met een gerust hart aan mij voorbij gaan. Zo niet mijn overbuurvrouw. Zij dompelt zich met een stel vriendinnen een aantal dagen onder in dat wat zij als een feestje beschouwen. En gevieren hebben zij werk gemaakt van hun uitmonstering. Zij hebben zich tot in de details verzorgd uitgedost als Jip en Janneke, zoals Fiep Westendorp ze als zwarte schaduwfiguurtjes heeft getekend. Hun gezichten tot in het begin van de gehoorgang pikzwart geschminkt als waren zij zo van een pagina uit Annie M.G. Schmidts boekjes gestapt.
Een Zuid-Afrikaanse vriendin is deze dagen bij ons te gast. Zij is ook bevriend met de carnavalsvierster en heeft gezien hoe die transformeerde van bevriende overbuurvrouw in Jip, klaar om zich in het feestgedruis te storten.Bij ons aan de keukentafel ontspint zich een diepgaand gesprek.De tekeningen van Fiep Westendorp, maar meer nog het je op deze wijze als Jip of Janneke uitdossen zijn in de ogen van onze Zuid-Afrikaanse gaste uitgesproken voorbeelden van ‘black facing’. En dat ligt in dat land uiterst gevoelig.
Ik geloof niet dat ondanks de zwart-wit tekeningen van Fiep Westendorp iemand Jip en Janneke ziet als zwart geschminkte witte kindertjes. Voor mij zijn ze wit en is het de schaduwtekenstijl die ze een zwarte gezicht geeft. De overbuurvrouw heeft door zich als een Westendorptekening uit te dossen op geen enkel wijze een discriminatoir statement willen afgeven.
Voor onze gaste  is en blijft het ‘black facing’. In ieder geval in Zuid-Afrika iets misdadigs en zijn Westendorps Jip en Janneke net zoiets als Zwarte Piet. Je zelf  zo uitdossen geeft geen pas. In haar land zijn blanke studenten die zich voor een feestje zwart geschminkt hadden van de universiteit verwijdert.
Ik heb nog nooit zo naar Jip en Janneke gekeken. Ik woon dan ook niet in Zuid-Afrika. En voor mij zijn Jip en Janneke, hoe zwart ook getekend, twee oer-Hollandse kindjes.
Het zou me niet verbazen als mijn overbuurvrouw en haar vriendinnen een prijs kregen voor de best verklede groep.