Vandaag is de overbuurvrouw jarig. Een van de overbuurvrouwen. Vanaf half twee vanmiddag ontvangt ze om dat heugelijke feit te vieren. Een tijd geleden ontvingen we de Whatsapp waarin ze haar vrienden- en familiekring uitnodigde aanwezig te zijn. Ook wij, Gade en ik, waren opgenomen in de groep die zij daartoe in Whatsapp had aangemaakt. Het aardige van zo’n groep is dat je alle reacties kunt meelezen, van wie er wel komt en wie er niet komen. Gade en ik gaan niet naar het feestje. Niet dat we niet zouden willen, integendeel. Maar we zitten nog een paar dagen in Bretagne en om voor koffie en gebak nu even 955 kilometer op en neer te rijden is zelfs bij een hechte vriendschap erg veel gevraagd. Bovendien staat er al een afspraak om zondagavond samen te eten. De vakantie is dan voorbij en de thuisreis hopelijk goed afgelegd.
Doordat ik nu via de Whatsapp-oproep weet wie er zo dadelijk op het partijtje zullen verschijnen kan ik zelfs op de geduchte afstand het feestje bijna visualiseren. Ik hoef mijn ogen niet eens dicht te doen om te zien hoe ik de straat oversteek, aanbel bij de overbuurvrouwen, hoe de jarige opendoet. Ik heb nauwelijks enige fantasie nodig om de warmte van de verjaardagsknuffel te voelen en dan de trap op en daar in haar woonkamer haar partner te feliciteren en de andere gasten te begroeten. Aan een enkeling moet ik mij voorstellen. De meeste ken ik. Ik stort mij in de vrijblijvende, maar o zo gezellige verjaardagskout. Een goed grap wordt niet uit de weg gegaan en de opmerkingen dat het gebak wel van heel bijzondere kwaliteit is, zijn niet van de lucht. Het bakkersadres wordt uitgewisseld en of we wat willen drinken. Ik schuif te dicht naar de schaal met hapjes. “Ja, we hebben extra voor jou wat Crodino in huis gehaald.” En voor we het weten is het 17.00 uur. Tijd om te gaan. De jarige laat ons uit. Een stevige zoen. “Leuk dat jullie zondagavond komen eten.” En in mum van tijd zit ik weer achter mijn laptop in Colpo, Bretagne. Je hoeft er niet altijd bij geweest te zijn om erover mee te kunnen praten.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Prachtige blog Jan! Zo zal het gaan. Nog een paar fijne dagen daar. Liefs!