Jarig

Vandaag is het dan zo ver. Onverbiddelijk. Ik ben 65. Los van dat ik nu goedgekeurd bejaard ben is er toch een soort van opluchting. Ik heb het gehaald. Niet voor niets altijd premie betaald. Het schrijven van dit blog is al een paar keer onderbroken door telefoontjes en mailtjes. Allemaal goede wensen. Iedereen heeft het beste met me voor. Nichten uit Eindhoven en Montaut(Fr), neven uit Lent, mensen met wie ik in besturen zit of zat uit Nijmegen en Molenhoek. Facebookvrienden uit Arnhem en Nijmegen. En dan komen straks misschien ook nog wel meer kaarten dan er gisteren al waren. Het is goed je gekoesterd te weten. Dat geeft een warm gevoel. Over warme gevoelens gesproken heeft het cadeau dat ik vanochtend van mijn gade kreeg, velerlei duidingsmogelijkheden. Ik kreeg van haar een elektrische Inventum voetenzak HZ 30.In alle andere talen op de doos heet hij Fußwärmer, Chauffe-pieds of Footwarmer. Maar in het Nederlands houden ze het op voetenzak. Lijkt toch een soort scheldwoord. Voor mij, hoe je het ook noemt, een ideaal cadeau, want ik ga, vergeef me het beeld, gebukt onder schier permanent koude, wat zeg ik ijskoude voeten. Slechte doorbloeding. Ik lijk wel 65! Nu kan ik voor de televisie zittend mijn voeten in een heerlijk teddy vachtje steken, dat ik ook nog op het elektriciteitsnet kan aansluiten. Drie standen: 1, 2 en 3. Natuurlijk bevestigt dit cadeau mijn leeftijd op pregnante wijze. Maar ook verdenk ik mijn gade ervan dat bij haar enig eigenbelang meespeelt. Ik kom meestal iets later in bed dan zij. Niets is plezieriger dan in een warm bed te stappen, zeker als er een geliefde wacht. Maar mijn voeten zijn haar dan een plaag. Natuurlijk is zij daar aan gewend, maar een plaag blijft een plaag, gewend of niet. En die plaag kon nu wel eens over zijn.
Ik kan bijna niet wachten tot mijn verjaardag voorbij is en het bedtijd is!