Jaloers

In zeer besloten kring wordt Gade’s verjaardag gevierd. Geen gasten, gewoon wij met ons tweeën. Een dagje samen met een minimaal, maar wel zeer genoeglijk programma. Na een luie ochtend begeeft het gezelschap zich stadwaarts en luncht in het onlangs geopende en fraai gerestyled etablissement ‘De Portier’. De ambiance harmonieert op geweldige wijze met wat ons voorgeschoteld wordt. Ik verbaas me altijd weer hoe zoveel verschillende smaken harmonieus tot een verrassend geheel kunnen worden gecomponeerd. Chefs zijn echte kunstenaars die van een plus een drie kunnen maken. We nemen onze tijd. Het volgende programmaonderdeel, het aankopen van een verjaardagscadeau, valt in het water. De winkel is op maandag gesloten. Niet getreurd, de vakantieweek is nog lang. We slaan de tijd dood in elkaars gezelschap, drinken een cappuccino en wachten op het begin van de film. Die begint om 17.15 uur. Rare tijd, maar past uitstekend in ons schema. Ik ga de film niet na vertellen. Gaat kortom over de viering een 45-jarige bruiloft, die overschaduwd wordt door de onthulling van een geheim dat de man al die jaren met zich draagt en nooit met zijn vrouw gedeeld heeft. Los van het verhaal is het al een genoegen te kijken naar Charlotte Rampling en Tom Courtenay als ouder echtpaar dat elkaar niet alles heeft verteld wat er te vertellen valt. Woordeloos maken ze hun emoties duidelijk. Ik leg de film uit als het verhaal van een jaloezie met terugwerkende kracht. Gade heeft het over gebrek aan vertrouwen. Al pratend kom ik er op dat jaloezie eigenlijk niets meer is dan een gebrek aan vertrouwen. En vertrouwen is de basis van elk goed samen zijn. Als je elkaar vertrouwt is er geen reden voor jaloezie. Daar zijn we het hartgrondig over eens.
De avond is gevallen. We fietsen naar huis. Eten een broodje kroket, het is tenslotte feest.