Jaar

Voordat je het in de gaten hebt is er weer een jaar voorbij. Je knippert een keer met je ogen en de 6 is een 7 geworden. Nog een paar uur en dan is het zover. Tijd om eens even terug te blikken naar wat voor jaar het is geweest.
Natuurlijk was het weer een jaar dat gelardeerd was met bezoeken aan medici en paramedici. Samen met hen werd dit lijf nog op gang gehouden worden. Een jaar waarin ik ongeveer zo’n klein 3.000 pillen heb geslikt, de voedingssupplementen niet meegerekend en waar ik 1.406 keer insuline heb bij gespoten en eens in de drie weken de INR van mijn bloed heb bepaald als zelfmeter. Ik heb minstens 730 keer mijn tanden gepoetst en elke ochtend gedoucht. Het was ook een jaar waarin ik geen dag ziek te bed ben gebleven, althans, ik herinner mij dat niet.
Maar meer nog was het een jaar met een mooie vakantie in een mij tot dan onbekend deel van Frankrijk, de Charente. Niet ongenoemd mag blijven de dagen op Terschelling, waar wij een vertelweekend meemaakte en Gade ook nog eens een enkelband scheurde en zij meer van mijn stok gebruik maakte dan ik zelf.
Het was ook het jaar waarin ik weer tientallen huwelijken sloot en afscheid nam als ceremoniemeester bij de gemeentelijke naturalisatiebijeenkomsten. En wat die huwelijken betreft was het hoogtepunt de trouwpartij van twee vrienden, een huwelijksviering uit het boekje, een heel romantisch boekje.
Het was ook weer het jaar waar we heel wat gasten mochten ontvangen in onze logeerkamer, verre vrienden, nabije familie.
Voor het laatst was ik dit jaar vrijwilliger bij de Vierdaagse.Het is ook het jaar dat ik 71 werd, oud, heel oud. Het was het jaar dat een jonge vriendin naar het buitenland verhuisde en er nieuw vriendschappen bij kwamen.
Eigenlijk was het een jaar zoals alle andere met zijn dagelijkse stukje, het spelen met Harrie de poes en het genoeglijk hebben met Gade. Een jaar waarin we op de valreep een nieuwe printer, een koffiezetapparaat en een stofzuiger kochten. Het was een jaar dat voorbij is voor dat je het in de gaten hebt.