Isolatie

Het straatje waar ik woon is eigenlijk te klein. Te klein voor alle huizen de er schouder aan schouder langs staan. Zo klein zelfs dat de geluiden in de huizen te weinig ruimte hebben en vaak ook een uitstapje naar het belendende perceel maken om daar ook letter voor letter en woord voor woord gehoord te kunnen worden. Ons straatje heeft een voor zo’n klein straatje ook een eigenlijk veel te lange naam. Wie heeft zo’n kort straatje nu ooit Langeveldstraat kunnen noemen? Ons straatje is ook veel te klein voor alle auto’s die er geparkeerd staan, vaak buiten de vakken omdat te veel auto’s of te weinig vakken zijn. Maar meer vakken zijn in ons straatje niet te realiseren. Ons kleine straatje dat zo klein is dat het in- en uitgang moet delen. Voor een afzonderlijke in- dan wel uitgang is geen plaats. En soms wordt de mini-maat van ons straatje nog eens benadrukt doordat een veel te grote auto in onze straat moet zijn. Vanochtend draaide een truck met oplegger de straat in. Het paste maar net. De truck nam de plaats in van wel vijf parkeervakken. Op de zijkant stond met grote letters te lezen dat hij van de ‘Comfort Company’ was. Natuurlijk wisten wij dat hij kon komen, daarom waren er ook vijf parkeervakken vrijgehouden. Een voordeel van een klein straatje is dat er gemakkelijk gezamenlijke plannen gemaakt kunnen worden. Een paar jaar geleden schaften we met een heel rijtje buren zonepanelen aan en vandaag werd door de comfort company begonnen met de muurisolatie van de panden op nummer 13, 15, 17, 19, 21, 23 en 25. De eerste dag zit er op, nog twee te gaan en dan komen wij er hier in ons kleine straatje warmpjes bij te zitten. Twee mannen boren heel wat gaten in de muur en spuiten door die gaten het isolatiemateriaal in de spouwmuur. Het is even fiks wat herrie maar dan is de isolatie van ons straatje voor een groot deel puik in orde. Hier wonen voelde altijd al als een wam bad, nu met nog minder energie.