Invasie

Om elf uur is zo goed als de hele zaterdagse koffieclub aanwezig. Een paar is er niet, die zitten in Florence en zijn dus meer dan geëxcuseerd. Wij verzamelen ons in  de Gorsselse Roskam om Gades verjaardag te vieren. Koffie met appeltaart en vooruit dan maar omdat ze jarig is ook nog slagroom erbij. Het is duidelijk dat de Roskam niet op acht appeltaart heeft gerekend, want de taart is nog vrieskoud van binnen. Maar kom op, niet zeuren, Gade is jarig. Er zijn maar weinig gasten verder. Dat is maar goed ook, onze club maakt zoals gewoonlijk geluid voor tien, terwijl we maar met ons achten zijn. Gade krijgt cadeautjes en ik vertel over mijn aanrijdinkje met een boomstronk bij het wegrijden van ons boshuisje. De achterbumper van onze auto ziet er nu tamelijk verfomfaaid uit. Maar kom op, niet zeuren, Gade is jarig. En het is maar plastic.
Als ook de tweede cappuccino op is gaat het gezelschap het dorp is. Gade wil drie dingen laten zien. De voortreffelijke slager, de pantoffelwinkel en de  Country Shop. Bij de slager is het te druk. Te veel wachtenden voor ons, dus daar straks maar het heerlijke wild in diverse vormen kopen. Een van ons zegt op zoek te zijn naar nieuwe pantoffels. Gorssel heeft een winkel die daarin gespecialiseerd is. Jammer is dat de winkel gemoderniseerd is en niet meer die authentieke uitstraling van een paar jaar geleden heeft. Toen had het etablissement qua inrichting in het Openluchtmuseum niet misstaan. Nu is de winkel gerestyled. Maar kom op, niet zeuren, Gade is jarig. Met acht man bestormen we de winkel, een hele invasie. Er worden pantoffels gepast maar nee, toch maar niet gekocht. Acht man voor een niet doorgegane koop. Ietwat besmuikt verlaten we de winkel. “Ik vond de zool wat te hard”, is het povere verweer bij wie de aankoop afketste.
In de laatste winkel worden nachthemden, truien , jassen en mutsen gepast. En nee, er wordt weer niets gekocht. Gorssel verdient weinig aan het bezoek van de zaterdagse koffieclub. Maar kom op, niet zeuren, Gade was jarig.