Eindelijk weer eens wat gewonnen. Gade en ik. We spelen allebei mee in de Postcodeloterij. Ik blijf daar in meespelen in het bange vermoeden dat als ik mijn deelname opzeg de maand daarop de straatprijs op mijn postcode zal vallen. Nu hebben we iets gewonnen dat ons een paar jaar geleden ook al ten deel viel. De ijsprijs! We krijgen de bonnen thuisgestuurd om ieder een verpakking Ben & Jerry ijs op te halen. De vorige keer lag die te wachten in de videotheek een eindje verderop. Vreemde combinatie video en ijs, maar de wegen van de Postcodeloterij zijn ondoorgrondelijk zullen we maar zeggen. Inmiddels is de videotheek gesloten, het pand staat te huur. Daar zijn de prijzen niet meer af te bekomen, maar ik kan onze prijzen nu afhalen bij een supermarkt. Het is niet de supermarkt waar ik gebruikelijk mijn boodschappen doe. Hier kom ik zelden. Het is dan ook even zoeken waar hier de groente-afdeling is, waar de kaas verkocht wordt en waar de roomboter. Ik zwerf door de mij zo goed als onbekende winkel. Ik bedenk dat het wel slim is van deze winkel om nu als ijsprijsafhaalpunt te dienen. Je doet er dan toch, omdat je er moet zijn, ook maar meteen wat boodschappen. Traffic genereren noemen detailhandelgoeroe’s dat. Als ik van de kaas naar de boter slalom, zo er hoogte van de eieren hoor ik mijn naam roepen. Een jonge vrouw, die ik gelukkig direct herken als het achterbuurmeisje van destijds. Zij is van de leeftijd van mijn eigen kinderen en was hun speelvriendinnetje. Ik zag haar voor het laatst vijf jaar geleden toen zij getuige was bij een huwelijk dat ik sloot. Intussen heeft ze twee kinderen, de jongste net geboren. Ooit schreef ik een versje in haar poesie-album. Geen standaardversje maar een zelf gemaakt acrostichon. Ik herinner haar daar aan. Maar dat hoeft helemaal niet. Zij blijkt het van buiten te kennen en citeert het. Het vervult mij met een goed gevoel. Dat is me nog meer waard dan de ijsprijs die ik uit de winkel meeneem. Thuis zoek ik het buurmeisje van toen op op Facebook. Ze accepteert mijn vriendschapsverzoek.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ha Jan,
Gods wegen zijn duister en soms erg leuk. Dit vind ik van die mooie toevalligheden, verrassingen. een ijsje als lokkertje om je op weg te brengen naar haar. Fantastisch.
En ik lees dit weer omdat ik op zoek ben aar je mailadres. Ik ga even verder…Hgr Willem
Boeken vol zijn er geschreven
Regels en wetten, vele boekenplanken lang
Ideeen over hoe men zou moeten leven
En dat maakt vele mensen bang
Kom toch gauw, laat daardoor je leventje niet verzieken
En schrijf jij gerust je eigen levensverhaal, getiteld………
BRIEKE