Huwelijk

Ik moet even langs bij de afdeling burgerzaken. Om de een of andere reden moeten ze weten wanneer ik beëdigd ben als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Op zich is het natuurlijk vreemd dat zij in hun eigen archieven dat niet kunnen nagaan. Ik ben immers door de gemeente als zodanig benoemd en ergens moeten hun eigen besluiten toch opgeslagen liggen. Ik ben in de afgelopen jaren al menig keer herbenoemd, je zou toch kunnen aannemen dat er een dossier over mij was, waarin dat alles uit en te na opgeslagen lag. Maar nee, het is gemakkelijker als ik even in mijn eigen stukken opzoek wanneer de rechtbank mij als zodanig de eed heeft afgenomen. Dat was 29 juni 1994. Meer dan 20 jaar geleden. Honderden paren heb ik sinds die tijd in de echt verbonden of hebben ten overstaan van mij hun partnerschap laten registreren. Een handeling die bevestigd werd door het zetten van mijn handtekening. De afdeling vraagt of ik op een formulier ook nog eens mijn handtekening wil zetten. Er is een nieuw controle-systeem ingevoerd en daarvoor blijkt mijn handtekening onontbeerlijk. De gemeente is af en toe net als de Heer. Hun beider wegen zijn ondoorgrondelijk.
Veel van de huwelijk die ik sloot zijn voorafgegaan door een kennismakingsgesprek. Bij voorkeur doe ik dat bij het aanstaande paar thuis. Het is een legitieme vorm van de bevrediging van mijn nieuwsgierigheid. In dat gesprek van ruim een uur, soms zelfs twee uur, leggen de paren vaak hun hele ziel en zaligheid op de keukentafel. Tot in de kleinste details vertellen ze hoe het allemaal zo gekomen is. Vaak kostbare verhalen gelardeerd met een oneindig vertrouwen in de toekomst. Terecht. Want daarom ga je tenslotte trouwen. Het is maar een enkele keer dat ik bij zo’n voorgesprek bij mezelf denk: “Beging er toch niet aan, wordt gelukkig, maar niet met elkaar.” Maar de norm is dat het stel met wie ik praat samen oud wil worden.
Op de trouwdag zelf herken ik de bruiden vaak nauwelijks. Gekleed en gekapt als bruid lijken zij bijna in niets meer op de vrouw die ik een paar weken daarvoor in hun huiselijke omgeving sprak. Ook de bruidegom zit dan vaak strak in het feestelijke pak. Ja, trouwen doet wat met de mensen, zeker op de dag zelf.