Humor

Er lijkt een nieuw oorlog te dreigen. Een oorlog tussen bondgenoten nog wel. Turkije tegen Duitsland. Beter gezegd, want een oorlog is wel een heel erg groot woord, is het een ruzie tussen een president en een  grappenmaker. De Turkse president wil niet dat er grappen over hem gemaakt mogen worden en vindt dat zijn Duitse collega de grappenmaker hard moet aanpakken. En dat nu laat de bondskanselier door het openbaar ministerie uitzoeken. Dat wordt in haar eigen land de bondskanselier nu kwalijk genomen. Heel veel mensen vinden dat zij had moeten zeggen: “Beste collega, als jij je op je pik getrapt voelt, dan is dat jouw zaak, maar ik blijf daar mooi buiten. Zie maar hoe je jouw verhaal haalt, maar het is mijn pakkie an niet.”
Nu kun je je afvragen of dat wat de Duitse komiek over Erdogan te berde bracht nu echt humor van de bovenste plank was. Duidelijk was dat het zijnerzijds wel zo bedoeld was en ach, de ene grap is de andere niet. Maar je hebt wel heel erg lange tenen als je je door een grappenmaker beledigd zou kunnen voelen. Ik zapte gisteren langs een programma op een van de commerciële zenders waar poppen de hoofdrol spelen en er een bedscène te zien was tussen de koning en en de koningin. Niet echt grappig, maar ik denk niet dat het Koninklijk Huis of de RVD zal ingrijpen en de programmamakers zal aanklagen voor majesteitsschennis (maximum straf 5 jaar).
Wat de ene als een grove belediging opvat is voor de ander niet meer dan een goed gevonden woordspeling. Ik vind dat er veel mag. En waar de grenzen van het betamelijke liggen? Ik vind het onbetamelijk, en dat is nog maar zwak uitgedrukt, om kritische journalisten op te sluiten of het werk onmogelijk te maken. Dat is niet grappig. Nooit. Als je dan op schalkse wijze wordt teruggepakt is er het verhaal van de kaatser en de bal. Dan kun je iets terugverwachten. Een grap, meer of minder geslaagd.